Home

Poezi

Photo Gallery

Contact me

Islam

Krishterizem

Histori

Shkence

Libra

Letër e Dr. Jusuf Kardavit

për Presidentin francez, Zhak Shirak

(Ky është teksti i letrës që Dr. Jusuf Kardavi, i ka dërguar Presidentit francez Zhak Shirak, dje me 23. 12. 2003 nga Doha, nëpërmjet ambasadës Franceze në Katar)

Shkëlqesisë së Tij, Presidentit Zhak Shirak,

President i Republikës Franceze

Pas përshëndetjeve të përshtatshme për postin Tuaj

kënaqësinë të komunikoj me Ju personalisht dhe në emër të Këshillit Evropian për Fetvatë dhe Kërkimet, i cili përfaqëson Institucionin më të lartë të muslimanëve të Evropës dhe i cili konkludoi nëpërmjet mbledhjeve të tij të kaluara, në lidhje me këshillimin e muslimanëve dhe vërtetimin e asaj, se ata duhet të jenë shembull në marrëdhëniet e tyre në shoqëritë në të cilat jetojnë, të hapen në to dhe mos të jetojnë të mbyllur dhe të vetmuar në vende larg këtyre shoqërive, duke ruajtur njëkohësisht personalitetin e tyre fetar, të jenë elementa pozitivë, të vlefshëm në shërbimin dhe zhvillimin e shoqërisë dhe të jenë thirrës për dashuri dhe bashkim, jo për inate dhe ndarje.

Dhe në emër të dijetarëve të muslimanëve, të cilët përfaqësojnë 1 miliard e 300 milion të njerëzimit në kontinentet e kësaj bote dhe të cilët formuan një mendim të mirë për Francën gjatë viteve të fundit, duke ruajtur për të dashurinë, ndjenjat e larta dhe konsideratat e mira për pozicionimet e saja të guximshme dhe të pavarura që refuzuan të ecnin pas karvanit amerikan, të mbështetnin koalicionin amerikan dhe dhunën amerikane.

Zotëri President:

Në emrin tim dhe në emrin e të gjithë të lartpërmendurve, shpreh keqardhjen time të madhe për atë që lexuam dhe dëgjuam për udhëzimet franceze në ndalim të studenteve muslimane për të veshur hixhabin në shkolla. Kjo më habit pa masë  dhe më bën ta mohoj totalisht, pasi është një vendim që e obligon muslimanen të kundërshtojë mësimet e fesë së saj, të shkelë urdhërin e Zotit të saj, I Cili thotë në librin e Tij: "Le të vejnë shamitë mbi krahrorin e tyre"[1][1], dhe "O ti Pejgamber, thuaju grave tua, bijave tua dhe grave të besimtarëve le të vëjnë shamitë (mbulojë) e veta mbi trupin e tyre, pse kjo është më afër që ato të njihen (se nuk janë rrugaçe) e të mos ofendohen"[2][2], ndërkohë që obligimi i hixhabit për femrën muslimane është një çështje konsensuale në mes të krejt medhhebeve dhe shkollave islame të mendimit; sunnite, shiite, zejdite e abadite.

Na erdhi shumë keq dhe u indinjuam thellësisht nga ky vendim, të cilin nuk mund ta vlerësojmë vetëm se fanatik dhe kundër mësimeve dhe vlerave islame, veçanërisht nga Franca, vendi i lirisë dhe i demokracisë, nëna e revolucionit që bëri thirrje për liri, barazi dhe vëllazëri dhe në të cilin jeton bashkësia më e madhe islame në Evropë.

Kjo, se ky vendim bie në kundërshtim me dy liritë bazë, prej të drejtave të njeriut: lirinë individuale dhe atë të besimit, të drejta që janë vërtetuar nga çdo ligj e Konventë e të drejtave njerëzore.

Ndërsa thirrjet për ruajtjen e laicizmit të shoqërisë, nuk ngrihen mbi baza logjike të shëndoshta, pasi laicizmi në shoqërite liberale, do të thotë: Që shteti të mbajë një qëndrim asnjanës ndaj fesë, mos ta pranojë dhe as ta refuzojë atë, mos ta mbështesë dhe as ta pengojë dhe t’ia lejë shoqërisë lirinë e besimit a të kundërtën e saj, në të kundërt të laicizmit marksist, i cili e lufton fenë dhe e konsideron atë - cilëndo fe- opium për popujt, siç mohon Zotin e universit dhe shpirtin e njeriut.

Ndërsa pretendimi se hixhabi është një simbol fetar, është një pretendim i refuzuar, pasi hixhabi nuk është simbol në asnjë mënyrë, sepse simboli është ai që s’ka detyrë tjetër vetëm se shprehjen e përkatësisë fetare të mbartësit të tij, si fjala vjen kryqi në qafën e kristianit e kristianes, ose takia e vogël në kokën e çifutit; këto të dyja s’kanë detyrë tjetër vetëm se lajmërimin e identitetit!

Ndërsa hixhabi është krejt ndryshe prej tyre, pasi ai ka një detyrë të mirëfilltë që është mbulesa dhe serioziteti, ndërkohë që nuk i shkon ndër mend asnjërës prej atyre që e veshin hixhabin qëllimi i lajmërimit për veten dhe fenë e tyre, por ato me këtë veshje i binden Zotit të tyre.

Për këtë, ndalimi i veshjes së hixhabit siç bie ndesh me parimin e lirisë, bie në kundërshtim edhe me parimin e barazisë, për të cilin thirri edhe Revolucioni Francez, e mbështetën Legjislacionet Qiellore, Konventat Ndërkombëtare dhe Të Drejtat e Njeriut, sepse kuptimi i këtij vendimi (për ndalimin e hixhabit) është persekutimi i fetares, ngushtimi i lirisë së saj, ndalimi nga të drejtat e saja qofshin në arsimim dhe punësim, si dhe zgjerësimi i hapësirave të jomuslimanëve dhe të jofetares nga radhët e muslimanëve.

Civilizimi i vërtetë është ai që karakterizohet nga toleranca, në të cilin ka vend për diversitetin fetar dhe kulturor, lejon diversitetin etnik, fetar dhe mendor dhe nuk mundohet t’i bëjë tërë njerëzit kopje të përsëritura të një lloji!

Duhet që njerëzit t’i edukojmë me respektimin e njëri- tjetrit, me pranimin e njëri- tjetrit, edhe nëse ndahen në besim e fe, siç na mëson Kur’ani, kur na mëson:"Ju keni fenë tuaj (që i përmbaheni), e unë kam fenë time (që i përmbahem)!".[3][3]

Na hidhëroi së tepërmi, Shkëlqesi President, kosiderimi Juaj i hixhabit si armiqësor ndaj të tjerëve!

Cila armiqësi shfaqet nga një vajzë e re që është e lidhur pas mësimeve të fesë së saj në veshjen e saj?

Armiqësia nuk pritet nga një njeri që e njeh Zotin dhe i frikësohet Atij, burrë qoftë ai, apo grua!

Zotëri President

Pa dyshim, që është e drejtë e shumicës në një shoqëri demokratike, të vendosë atë që sheh të përshtatshme prej vendimeve, por demokraci e drejtë është ajo që kujdeset për të drejtat e pakicave fetare dhe etnike dhe që nuk abuzon me ta, sepse përndryshe do të vendosnim shkatërrimin e pakicave në emër të demokracisë dhe vendimit të shumicës.

Zotëri President

Unë po flas me Ju, nga pozita Juaj si zot i shtëpisë franceze dhe dihet se babai i familjes kujdeset për të, duke ruajtur barazinë në mes të fëmijëve të tij dhe duke mos mbajtur krahun e njërit në llogari të tjetrit.

Babait të mëshirshëm nuk i pëlqen që disa nga fëmijët e tij të jetojnë në ankth dhe vështirësi të përhershme.

Ne Ju falënderojmë për lajmërimin e qëndrimit Tuaj kundër rrymës së racizmit ndaj të huajve, sikurse Ju falënderojmë për përmendjen Tuaj të aplikimit të lirisë së emblemave fetare për të gjithë, për domosdoshmërinë e gjetjes së vendeve të adhurimit për muslimanët që ata të zbatojnë ritet e fesë së tyre në qetësi dhe seriozitet dhe për konstatimin se akoma ka për të bërë në këtë aspekt, si përgatitja e Imamëve të kulturuar dhe bashkëkohor.

Them, se ajo që do të realizojë këtë që Ju dëshironi, është rryma e (Mesatarizmit Islam), që mbledh origjinalen me bashkëkohoren dhe që ngrihet mbi lehtësimin jo vështirësimin, sihariqimin me thirrje jo largimin nëpërmjet saj, bazohet në dialogun me tjetrin, tolerancën me kundërshtarin dhe beson në humanizmin që mundohet për realizimin e mirësisë për të gjithë, objektiva që karakterizojnë edhe Këshillin Evropian për Fetvatë dhe Kërkimet.

Shpresojmë, Shkelqësi President, që të ktheheni nga vendimi Juaj, sepse në të ka të mirë dhe interes për të gjithë.

Së fundi:

Pranoni nderimet dhe konsideratat më të larta.

Jusuf el- Kardavi

President i Këshillit Evropian për Fetvatë dhe Kërkimet

Drejtor i Qendrës së Kërkimit të Traditës dhe Historisë Islame,

në Universitetin e Katarit

Doha më,  23. 12. 2003

Muamedi a.s

Jusuf el Kardavi

Ebu Shejma

Hadithe

Dijetaret Musliman

Kuorizitete

Tema te Ndryshme

Civilizim

Gjeografi Islame