Nje pershkrim i shkurter i
zhvillimit te shkrimeve Judeo-Kristiane
Mesimet e profetit Muhamed, paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi te, jane
mesime te cilat jane te paprekura… Te gjitha mesimet profetike te cilat
ndiqeshin plotesisht njehere e nje kohe perpara ardhjes se profetit Muhamed,
ose kane humbur ose jane ndryshuar, dhe me sukses jane marre nga sistemi
kafir, i cili eshte sistemi i Dexhallit, ose te bashkangjitura me te, dhe
kjo eshte pjeserisht e vertete per njerezit te cilet mesimet e verteta te
Islamit i kane kthyer ne fe te re te vdekur.
Cifutet e paket te cilet pretendojne se jane pasardhesit e fisit te Izraelit
i cili udhehiqej nga Moisiu, dhe cifutet qe nuk jane me te vertete cifute,
qe jane ose pasardhesit e Kazareve ose pasardhesit e cifuteve orientale dhe
Separdhike te cilet u perzien me raca te tjera , nuk ndjekin modelin e jetes
se Moisiut, paqja e Zotit qofte mbi te.
Kristianet, qofte unitariane apo trinitariane, nuk ndjekin modelin e jeteses
qe ndiqej nga Jezusi, paqja e Zotit qofte mbi te. Librat ne te cilat
cifutet, dhe cifutet qe nuk jane cifute te vertete dhe kristianet
mbeshteten, nuk jane te verteta, duke qene ndryshuar dhe censuruar nga
rabinj dhe prifterinj te korruptuar te se kaluares. Keta rabinj dhe
prifterinj bene ndryshime ne menyre qe te benin nje kompromis me udheheqesit
kafire, dhe ne menyre qe te benin disa para per veten e tyre. Per me teper,
ne te dyja rastet, nuk eshte shpallja origjinale ajo qe eshte ndryshuar.
Ne rastin e cifuteve, ka qene nje kohe ne historine e tyre, te pakten 6
shekuj pas vdekjes se Moisiut, paqja qofte mbi te, kur te gjitha kopjet e
Teuratit u shkaterruan nga forcat e Nebushadnezarit kur ata plackiten
Jeruzalemin ne vitin 586 p.e.r. Cifutet u perpoqen ta rregullonin ate, duke
mbledhur te gjitha pjeset e mbetura dhe rabinjte qe kishin mesuar disa pjese
prej tij permendesh. Por kjo nuk pati mundesi te behej. Megjithate ata
arriten te benin nje liber ne te cilin futen ate cfare mbanin mend dhe ate
cfare arriten te gjenin. Ky ishte perpilimi i cili ishte mbikqyrur nga Ezra
gjate debimit te disa cifuteve ne Babiloni ne shekullin e 5-te p.e.r., dhe
te cilin e solli ne Jeruzalem ne vitin 458 p.e.r., por pranohet qe ky
perpilim te jete shkaterruar gjate plackitjes se Jeruzalemit nga Antiokus
Epeplianusi ne vitin 161 p.e.r.
Eshte me interes te veme ne dukje qe perpara debimit ne Babiloni, vetem
libri i Deuteronomit, i cili ishte shkruar ne vitin 621 p.e.r dhe u ishte
lexuar njerezve te Tempullit ne Jeruzalem, ekzistonte ne forme te shkruar.
Perpara kesaj, qe do te thote, pergjate 6 shekujve te meparshme, dituria e
cifuteve dhe historise se tyre ishte mbajtur gjalle me ane te mjeteve te te
folurit. Dagllas Rid shkruan ne librin e tij, “Polemika e Zionit”:
“Deutoronomia i cili paraqitet si libri i peste i Bibles se sotme, ishte
libri i pare qe ishte perpiluar i teri. Megjithese Gjeneza dhe Eksodi
sigurojne sfondin historik, ato me vone u prodhuan nga Leviteve, dhe
Levitikus dhe Numrat, librat e tjetre te Teuratit, u perpiluan akoma me
vone.
Edhe sikur Teurati te memorizohej me saktesi nga pasardhesit e Leviteve
gjate nje periudhe kohore prej shekujsh, gje qe nuk mund te ndodhe, problemi
eshte qe shume nga permbajtja e ketyre pese librave, dhe ne fakt edhe te
gjithe librave te Testamentit te Vjeter jane ne formen e nje pershkrimi te
asaj cfare ndodhi me perpara, gjate dhe pas jetes se Moisiut, dhe keshtu qe
nuk mund te pershkruajne ate cfare i ishte shpallur atij ne malin Sinai.
Forma qe moren keta libra ka me teper natyren e historise se fisit te
Izraelit.
Gjate kater shekujve ndermjet 450 dhe 50 p.e.r. dhe vecanersiht pas
shkaterrimit te perpilimit te Ezras prej Antiokusit dhe pushtimit te tij te
Jeruzalemit ne vitin 161 p.e.r. libri i cili quhej Teurat, se bashku me
librat e tjere te cilat kishin si qellim regjistrimin e historise se fisit
te Izraelit pas kohes se Moisiut, dhe te cilat ishin zakonisht te shkruara
dhe perpiluara nga mbetjet e gjetura shume shekuj me vone pasi ngjarjet
kishin ndodhur, vazhduan te shkruheshin dhe te rishkruheshin dhe te
ndreqeshin dhe me vone te ndryshoheshin nga rabinjte te cilet kishin deshire
t'u perkuleshin ligjeve qe kishin devijuar nga ligjet e Islamit te sjella
prej Moisiut, paqja e Zotit qofte mbi te.
Ashtu sic e thekson edhe Dr. Mauris Bukailele ne librin e tij, "Bibla,
Kur'ani dhe Shkenca", qe nga kohet kur shkrimet cifute arriten te
perktheheshin ne greqisht prej 72 dijetareve cifute ne Aleksandri, midis
viteve 275 dhe 150 p.e.r. ato nuk perfaqesonin me mesimet e Moisiut:
Rreth shekullit te 3-te p.e.r. ndodheshin te pakten tre forma te teksit
hebre: teksti i cili do te behej teksti Masoretik; teksti i cili ishte
perdorur, per perkthimin ne greqisht; dhe Samaritan Pentateuc. Ne shekullin
e pare para eres sone shihej nje tendence per vendosjen e nje teksti te
vetem, por kjo u arrit vetem nje shekull pas Krishtit kur teksti biblik u
formua.
Ne qofte se ne do te kishim te tre format e ketyre teksteve, nje krahasim
midis tyre mund te ishte i mundshem, dhe mund te kishim nje ide se si duhet
te kete qene origjinali. Fatkeqesisht, ne nuk kemi idene me te vogel. Pervec
Letres se Detit te Vdekur (Shpella e Kumranit), qe mendohet te jete qe nga
kohet afer Jezusit, nje papirus i Dhjete Urdheresave i shekullit te 2-te
e.r. qe paraqet variacione nga teksti klasik, dhe disa fragmente nga
shekulli i 5-te e.r. , teksti me i vjeter hebre i Bibles eshte i koheve te
shekullit te 9-te e.r.
Dr Bukailele vazhdon:
“Testamenti i vjeter eshte nje permbledhje e veprave me gjatesi te ndryshme
dhe te zhanreve te ndryshme. Ato jane shkruar ne disa gjuhe per nje peridhe
kohore e cila zgjati me teper se 900 vjet. Shume prej ketyre veprave u
korrigjuan dhe u plotesuan ne perputhje me ngjarjet ose kerkesat e ndryshme,
zakonisht ne periudha kohore shume te largeta nga njera-tjetra.
Nje shpallje perzihet ne te gjitha keto vepra, por gjithcka qe zoterojme ne
sot eshte ajo qe njerezit e kane pare te arsyeshme te na e lene. Keta njerez
manipuluan tekstet ne menyre qe te kenaqnin veten e tyre, duke marre
parasysh rrethanat ne te cilat ndodheshin dhe nevojat qe ata kishin.
Ne “Polemiken e Zionit”, Dagllas Rid citon Xhozef Kastein (Alias Julius
Katzeustein) nga libri i tij “Historia dhe Fati i Cifuteve” duke deklaruar
qe perkthimi grek ishte marre me nje qellim te percaktuar, i cili ishte
berja e ketij libri te kuptueshem per greket. Kjo coi ne shtremberimin e
fjaleve, ndryshimin e kuptimit dhe zevendesimin e vazhdueshem te shume
termave dhe ideve, me terma qe ishin vendase dhe nacionale. Duke vene ne
dukje qe ndoshta arsyeja e vertete e marrjes persiper te perkthimit te ketij
libri duhet te kete qene trupi i vetem me i madh cifut qe ndodhej ne
Aleksandri, ku greqishtja ishte bere gjuhe e tyre e perditshme, dhe shume
prej tyre nuk mund te kuptonin me hebraisht dhe nje version ne greqisht i
ligjeve te tyre ishte teper i nevojshem si nje baze e interpretimeve
rabikike te tij. Dagllas Rid ve ne dukje:
“Duke pare ndryshimet qe i jane bere perkthimit (shih fjalet e dr.Kasteinit
me siper) asnje, pervec dijetareve cifute, nuk mund te tregoje sot se sa i
ngjashem eshte Testamenti i Vjeter ne hebraish-aramaik duke u krahasuar me
versionin nga perkthimi i pare ne greqisht, si nje nga dy seksionet e Bibles
kristiane. Ndryshime te qarta jane bere, dhe pothuajse pervec kesaj gjendet
“Teurati gojor”, dhe vazhdimi Talmudik i Ungjillit, keshtu qe bota jo-cifute
nuk ka njohur asnjehere te gjithe te verteten e Ligjit Hebre.
Talmudi, i cili eshte deshmuar te kete te regjistruara traditat e folura te
Moisiut, nuk u shfaq ne forme te shkruar deri 17 shekuj pas vdekjes e tij,
dhe se paku 9 shekuj pasi Teurati nuk ekzistonte ne formen e tij origjinale.
Mishnaha, forma e shkruar e traditave te folura te Moisiut, nuk u perpilua
ne formen e tij te tanishme deri ne shekullin e 3-te e.r. Dy komentimet mbi
Mishnahun, Gemaras se Jeruzalemit dhe asaj te Babilonise, nuk u plotesuan
deri ne shekullin e 5-te dhe te 6-te e.r. kurse komentet e shkruara rreth
tyre u shkruan midis viteve 400 dhe 1200 e.r.
Ishte per shkak se keto komente ishin kaq te gjata dhe te detajuara qe
perpjekje te ndryshme u bene per ti koduar ato. Kodet me te njohura jane
Kodi i Maimonides, i perpiluar ne shekullin e 12-te e.r., Kodi i Jakob bin
Asherit (i quajtur Turimi) i perpiluar ne shekullin e 14-te e.r. dhe Kodi i
Xhozef Karo (i quajtur Shulkani Aruch) i perpiluar ne shekullin e 16-te e.r.
I vetmi liber i cili nuk ekziston sot eshte Teurati i Moisiut, shpallja
origjinale qe ai mori prej Zotit, ne gjuhen origjinale ne te cilen ishte
shpallur, keshtu qe saktesia dhe vertetesia e cdo perkthimi ose interpretimi
i ketij teksti mund te provohet dhe vleresohet thjesht duke u referuar tek
teksti origjinal.
Ne rastin e kristianeve, duket sikur Ungjilli, i cili iu shpall Jezusit,
asnjehere nuk eshte shkruar ne pergamene ose ne leter. Sigurisht qe nuk
ekziston nje liber me titullin “Ungjilli i Jezusit” i cili te jete shkruar
ne aramaik, qe ishte gjuha e tij. Ne qofte se ka, atehere kristianet po
mundohen ta fshehin kete liber. Ne vend te kesaj, Testamenti i Ri permban
kater ungjij zyrtare sipas njerezish te cilet nuk jane takuar asnjehere me
Jezusin. Mesimet e Palit, i cili gjithashtu nuk eshte takuar asnjehere me
Jezusin, bien ne kundershtim haptazi me jeten e jetuar prej Jezusit. Eshte
ky liber i cili u perpilua dhe me vone u ndryshua nga prifterinj te
korruptuar te cilet donin te permiresonin dhe te zbukuronin mesimet
origjinale te Jezusit, dhe te krijonin fene e tyre te re, pergjegjese si per
udheheqesit kafire ashtu edhe per komunitetet e tyre.
Ndoshta ndryshimet me skandaloze ishin fillimisht shtimi i references se
vetme te doktrines Paliane te Trinitetit (1 John 5:7), dhe se dyti shtimi i
references se doktrines Paliane te Ringjalljes (1 Timothy 3:16). Qe te dyja
keto referenca perfundimisht u provuan nga ser Isak Njuton qe ishin
falsifikime dhe asnjera nuk u konsiderua si reference gjate 3 shekujve pas
zhdukjes se Jezusit per te vetmen arsye qe keto dy versete nuk ekzistonin ne
ate kohe.
Sipas perkthimit ne anglisht te versionit italian te Ungjillit te Barnabas,
i cili ashtu si edhe ungjijte e tjere te pranuar zyrtarisht, eshte i paafte
qe te vertetetohet ne mungese te tekstit origjinal, Ungjilli nuk u shkrua ne
leter por i’u shpall Jezusit nepermjet engjellit Gabriel me anen e nje
vegimi duke marre formen e nje burimi diturie ne zemren e tij, me ane te se
cilit ai i solli jete ligjit origjinal te Moisiut, te cilin duhet te
kujtohet gjithmone, ai kishte ardhur ta ringjallte dhe rivendoste midis 12
fiseve te fisit te Izraelit.
Kjo i veshtiresoi gjerat per kleriket cifute te cilet perpara ardhjes se
Jezusit kishin qene te afte te deklaronin qe ata ishin ruajtesit e vertete
te mesimeve origjinale te Moisiut, dhe te cilet e kishin shnderruar kete
deklarate ne bazat e udheheqjes dhe jetes se tyre. Jezusi demaskoi
hipokrizine e tyre dhe rrezikoi burimin e tyre te autoritetit dhe pasurise
dhe kjo ishte arsyeja qe ata e kundershtuan ate me aq furi. Me ardhjen e
Jezusit te gjitha keqinterpretimet dhe ndryshimet e bera ndaj mesimeve
origjinale te Moisiut, te cilat po futeshin gradualisht nga kleriket cifute
gjate 9 shekujve qe kishin kaluar qe nga koha e profetit Sulejman, kishte
shume rrezik te dilnin ne pah, dhe hierarkia e tyre te shkaterrohej. Kjo
eshte arsyeja pse ata nuk e pranuan Jezusin dhe komplomentuan me romaket per
ta vrare ate, megjithese nuk ia arriten dot qellimit te tyre:
“... Por ata as nuk e mbyten as nuk e gozhduan, por atyre u perngjau. Ata qe
nuk u pajtuan rreth mbytjes se tij, jane ne dileme per te e nuk kane
kurrfare dije te sakte, pervec iluzinojne. E ata me siguri nuk e mbyten ate.
Perkundrazi, Allahu e ngriti ate prane Vetes. Allahu eshte i plotfiqishem, i
dijshem.” (En-Nisae 157-158)
Fatkeqesisht pas zhdukjes se mrekullueshme te Jezusit, dhe si rezultat i
konflikteve te mevonshme qe ndodhen midis ithtareve te vertete te tij
(nazaretasit – te cilet ndonjehere pershkruhen si judo-krisitianet ne menyre
qe te dallohen nga ithtaret e tjere te Jezusit por qe nuk i perkisnin fisit
te Izraelit) dhe ithtaret e Palit (te cilet pas debateve qe zgjaten 4
shekuj, formuan doktrinat e Ringjalljes, Trinitetit, Mekatit te Vertete dhe
Faljes se Mekatareve), shume prej fakteve te shkruara te jetes dhe thenieve
te Jezusit, te cilat mendohet te kene qene 300, u shkaterruan duke perfshire
Ungjillin e Cifuteve, Ungjillin e vertete te Barnabas dhe Ungjillin e
Thomait, vecanerisht pas Keshillit te Nises ne vitin 325 e.r. ne te cilin u
vendos zyrtarisht qe Jezusi ishte biri i Zotit dhe gjate te cilit 4 ungjijte
zyrtare u zgjodhen nga kristianet Paline.
Ashtu sic e sqaron edhe Dr. Mauris Bukailele ne librin tij me titull
“Bibla, Kur’ani dhe Shkenca” keto 4 ungjij nuk ishin deshmi dhe u shkruan
relativisht vone:
“Tekstet qe ne kemi sot, pas shume adaptimesh nga burimet, filluan te
shfaqen rreth viteve 70-te e.r. ne kohen kur 2 komunitetet rivale filluan
nje perpjekje te eger, ndersa judeo-kristianet akoma kishin me teper
perparesi. Ja se si e shpjegon Kardinal Danielon kete renie:
“Pasi cifutet ishin diskretituar ne perandori, kristianet synuan te
shkeputeshin prej tyre. Helenistet ne kete menyre moren me teper rendesi:
Pali fitoi; kristianizmi u nda nga judaizmi si politikisht ashtu edhe
sociologjikisht. Megjithate deri ne revolten cifute te vitit 140 e.r
judeo-kristianizmi predominonte ne aspektin kulturor”.
Ungjilli i Markut, Mateut, Lukes dhe Gjonit u prodhuan ne nje periudhe
kohore qe nga viti 70 e.r deri ne vitet 110 e.r. Keta ungjij nuk perbejne
dokumentet e para te shkruara krisiane: letrat e Palit qe i perkasin nje
periudhe kohore shume perpara tyre. Sipas O. Culman, Pali e shkruajti letren
e tij drejtuar Selanikasve ne vitin 50 e.r. Ai mendohet te jete zhdukur disa
vite perpara plotesismit te Ungjillit te Markut.
Dr. Bukaile vazhon:
“Eshte pothuajse e sigurte qe ne qofte se ky ambient lufte midis
komuniteteve te mos ekzistonte, ne nuk do ti kishim shkrimet qe zoterojme
sot e kesaj dite. Keto shkrime u shfaqen ne nje kohe lufte te ashper midis
dy komuniteteve. Keto “shkrime lufte” ashtu sic i quan At Kanengieser, u
shfaqen nga nje shumice shkrimesh mbi Jezusin. Keto ndodhen ne nje peruidhe
kohe kur stili kristian i Palit fitoi perfundimisht dhe krijoi koleksionin e
vet te teksteve zyrtare. Keto tekste perbenin “Kanunin” i cili shpallte te
pavlefshem dhe perjashtonte cdo dokument tjeter jo ortodoks qe nuk i
pershtatej linjes se adoptuar nga kisha. Persa i perket 4 ungjijve te
pranuar, nuk gjenden versione ne gjuhen hebre dhe aramaike te tyre, dhe
ashtu sic e verteteton edhe Dr. Bukaile, versionet e hershme ne gjuhen greke
jane te koherave pas Keshillit te Nises:
“Dokumentet perpara kesaj si psh papiruset e shekullit te 3-te e.r. dhe nje
tjeter, ndoshta ai i shekullit te 2-te, transmetojne disa fragmente. Dy
pergamenat me te vjetra jane ne greqisht dhe i perkasin shekullin te katert
e.r. Ato jane Kodeks Vatikanus, e ruajtur ne Biblioteken e Vatikanit ndersa
vendi i saj i zbulimit eshte i panjohur, ndersa pergamena tjeter quhet
Kodeks Sinaitikus, dhe eshte zbuluar ne malin Sinai. Tani kjo pergamene
ruhet ne Muzeun anglez ne Londer. E dyta permban dy histori rreth personave
te famshem por qe ndoshta nuk jane te veteta.
Sipas Perkthimit Ekumenikal, 250 pergamena te tjera te njohura ekzistojne
neper bote, e fundit prej ketyre mendohet te jete e shekullit te 11-te e.r.
Jo te gjitha kopjet e Testamentit te Ri qe kane arritur deri ne kohet tona
jane identike. Perkundrazi, eshte e mundur te dallosh ndryshime te shkalleve
te ndryshme midis tyre, por sado te rendesishme qofshin ato gjithmone
gjendet nje numer i madh i tyre. Disa prej tyre jane ndryshime gramatikore,
ndryshime te fjalorit te perdorur ose rregullit te fjaleve. Megjithate ne
vende te tjera mund te vihen re ndryshime te cilat i ndryshojne kuptimin
gjithe paragrafit.
Keshtu jo vetem qe eshte e mundur, qe ndryshime t’i jene bere tekstit
origjinal i cili ishte i nje date perpara Keshillit te Nises, por edhe
tekstet pas ketij keshilli nuk bien plotesisht dakort me njeri-tjetrin,
keshtu qe nuk mund te jete plotesisht e sakte vertetesia e nje teksti, si
dhe e doreshkrimit me te nderuar, eshte gjithmone teme debati. Kodeks
Vatikanus eshte nje shembull i mire per te ilustruar kete. Riprodhimi i
redaktuar prej Vatikanit ne vitin 1965, permban nje shenim nga editoret e
tij te cilet na informojne qe, “disa shekuj pasi ishte kopjuar (mendohet te
kete qene rreth shekullit te 10-te ose 11-te), nje kopjues kopjoi me boje te
gjitha shkronjat pervec atyre qe ai mendoi se ishin gabim.” Gjenden
paragrafe ne tekst ne te cilat shkronjat e verteta ne ngjyre kafe te hapur
akoma dallohen nga te tjerat te cilat jane ne ngjyre kafe te erret. Nuk
gjendet ndonje shenje qe ky te kete qene nje riparim i drejte. Shenimi
konstaton me teper qe “duart e ndryshme qe korrigjuan dhe pajisen me shenime
doreshkrimin gjate shekujve akoma nuk jane dalluar plotesisht; nje fare
numri korigjimesh jane bere padyshim kur shkronjat e tekstit u lyen me boje.
Ne te gjitha manualet fetare, teksti paraqitet si nje kopje e shekullit te
4. Per te zbuluar qe ky tekst eshte ndryshuar shekuj me vone, duhet te
shkohet ne Biblioteken e Vatikanit.
Libri i cili nuk ekziston ne ditet tona eshte Ungjilli i Jezusit, shpallja e
vertete qe ai mori prej Zotit, ne gjuhen e vertete ne te cilen ishte
shapllur, keshtu qe saktesia dhe vertetesia e cdo perkthimi ose interpretimi
i ketij teksit origjinal mund te provohet kurdohere qe te jepej rasti.
Kjo nuk do te thote qe nuk ka me asnje te vertete ne librat qe cifutet, dhe
cifutet qe nuk jane cifute, dhe kristianet mbeshteten. Akoma ka te vertete
qe ne keto libra, dhe permbajtja e disa prej tyre ka shume te ngjare te
korrespondoje me librat e vertete te cilat iu shpallen profeteve te tyre.
Megjithate ato nuk permbajne te gjithe te verteten dhe per me teper,
genjeshtra jane futur ne keto libra. Kjo eshte nje tjeter arsye qe ben te
pamundur mbeshtetjen ne keto libra. Perfundimisht, edhe sikur Teurati i
vertete dhe Ungjilli te ekzistonin akoma, ato jane anulluar nga Kur’ani.
Teurati i vetete ashtu sic i eshte shpallur Moisiut, nuk ekziston. Ungjilli
i vertete, ashtu sic i eshte shapllur Jezusit nuk ekziston. Njerezit te
cileve u eshte transmetuar menyra e jeteses se profeteve, pa asnje
nderprerje ne zinxhirin e transmetimit, kane vdekur te gjithe. Zinxhiret e
transmetimit nga Moisiu dhe Jezusi jane shkeputur dhe kane humbur
pergjithmone. Edhe po te jesh person shume i sinqerte, nuk mund te ndjekesh
dot modelin e adhurimit te sjelljes qe ka qene personifikuar njehere e nje
kohe prej Moisiut dhe Jezusit, dhe komuniteteve qe u formuan rreth tyre,
sepse ky model ka humbur njehere e pergjithmone dhe modele te tjera te
falsifikuara i kane zevendesuar. Nuk ka kthim mbrapa. Vetem modeli i
adhurimit dhe sjelljes qe ekziston sot dhe qe personifikohet nga Muhamedi,
paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi te, ka mbijetuar deri ne ditet tona.
Kur’ani eshte e vetmja udheheqje profetike qe ekziston sot dhe qe nuk i
eshte ndryshuar asnje shkronje. Eshte memorizuar dhe shkruar ashtu sic ka
qene gjate procesit te shpalljes. Ata qe ishin caktuar te regjistronin
Kur’anin duke e shkruar ate u udhezuan prej profetit Muhamed, i cili vete
ishte analfabet dhe nuk mund as te lexonte as te shkuante, te mos
regjistronin asgje tjeter, ne menyre qe te siguronin qe nuk do te kishte
crregullim ndermjet parmbajtjes se Kur’anit ne nje ane dhe atyre qe ai
thoshte gjate rrjedhes se ngjarjeve ne anen tjeter. Shpallja e Kur’anit u
plotesua perpara se sa Profeti Muhamed te vdiste. Versioni i shkruar u
grumbullua, u vertetesua dhe u verifikua prej atyre personave qe e kishin
memorizuar. Numri i muslimaneve qe kane vazhduar te mesojne permendesh te
gjithe Kur’anin deri ne ditet tona, ka qene gjithmone i jashtezakonshem.
Allahu ka premtuar qe Kur’ani do te qendroje i pacenuar deri ne fundin e
kesaj bote dhe nuk ka dyshim per kete. Edhe kafiret me mendjemprehte, te
ashtequajturit dijetare dhe orientaliste kane qene te paafte ta
diskretitonin ate. Allahu thote ne Kur’an qe ne qofte se juve nuk besoni qe
Kur’ani eshte prej Allahut, atehere perpiquni te shkruani dicka te ngjashme
me te. Asnje nuk ka qene ne gjendje te vihet perballe kesaj pergjegjesie.
Allahu thote ne Kur’an qe edhe sikur i gjithe njerezimi dhe te gjithe
xhindet te mblidhen se bashku, ata nuk mund te krijojne dicka te ngjashme me
Kur’anin.
Profeti Muhamed, paqja dhe meshira e Allahut qofshin mbi te, ka thene:
“Allahu e dergoi kete Kur’an te urdheroje dhe te parandaloje dhe si nje
synet qe duhet ndjekur. Ai permban historine tuaj, informacion rreth asaj qe
ka ardhur perpara jush, te reja rreth atyre qe do te vijne pas jush dhe
gjykim te drejte midis jush. Perseritja nuk e konsumon dhe mrekullite e tij
nuk kane fund. Ai eshte e verteta. Kushdo qe e reciton ate, flet te
verteten. Kushdo qe gjykon me ane te tij eshte i drejte. Kushdo qe vepron
sipas tij, shperblehet. Kushdo qe kapet pas tij, eshte i udhehequr ne rrugen
e drejte. Allahu do te drejtoje ne rruge jo te drejte kedo qe kerkon
udheheqje nga te tjere pervec Tij. Allahu do ta shkaterroje kedo qe gjykon
me ligje te tjera pervec atyre te Kur’anit. Ai (Kur’ani) eshte Kujtesa e
Urte, Drita e Qarte, Rruga e Drejte, Litari i Sigurte i Allahut dhe Sherimi
i Dobishem. Ai eshte nje mburoje per ate qe kapet pas tij dhe nje shpetim
per ate qe e ndjek. Nuk eshte i shtrembet dhe i vendos gjerat drejt. Nuk
devijon ne menyre qe te qortohet. Mrekullite e tij nuk kane te mbaruar. Nuk
konsumohet edhe ne qofte se perseritet shpesh here”. (sipas Al-Tirmidhiut)
Per me teper, jo vetem Kur’ani por edhe modeli i jetes se profetit Muhamed
dhe komunitetit qe u formua rreth tij jane ruajtur dhe transmetuar ne nje
zinxhir te panderprere, deri ne ditet tona. Profeti Muhamed ka thene qe ky
transmetim do te vazhdoje deri ne fund, kur te mos kete me muslimane ne
faqen e tokes.
Ne qofte se ju besoni Allahun dhe deshironi ta adhuroni Ate ne menyren qe
ai e ka treguar nepermjet profeteve te tij, atehere ju duhet te gjeni se
cfare ka ne Kur’an dhe Hadith, dhe te ndiqni rrugen e Muhamedit, e cila
eshte menyra e jeteses sipas Islamit.
Te gjithe 124,000 profetet te cilet u derguan nga Allahu, paqja dhe meshira
e tij qofshin mbi te gjithe ata, u derguan per popuj te vecante, dhe ne
periudha kohore te ndryshme. Disa u derguan vetem per nje numer te vogel
njerezish, disa te tjere u derguan per fise te vecanta, disa u derguan per
kombe te vecanta, dhe vetem njeri prej tyre eshte derguar per te gjithe
boten. Nuhu, per shembull, kishte vetem 19 ithtare, megjithese jetoi 950
vjet. Moisiu dhe Jezusi u derguan vetem per fisin e Izraelit, keshtu qe
vetem Allahu e di se cfare jane duke bere cifutet qe nuk jane cifute te
vertete, dhe kristianet qe nuk jane pasardhes te fisit te Izraelit. Vetem
profeti Muhamed, paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi te, u dergua me nje
lajm te mire dhe nje paralajmerim per te gjithe njerezit qe nga koha kur u
shpall Kur’ani deri ne fund te kesaj bote.
Realiteti i profeteve eshte qe ata ishin te gjithe te derguar te Allahut dhe
ata erdhen te gjithe me te njejtin mesazh, sepse eshte vetem nje Allah per
te njohur dhe provuar, dhe sepse natyra e ekzistences, e cila rrjedh prej
Allahut, ka qene gjithmone e njejta. Kjo do te thote qe nuk ka gare midis
profeteve sepse ata te gjithe pohuan vetem nje dhe te vetmin realitet,
Allahun.
Kohet per te gjithe profetet qe erdhen perpara profetit Muhamed tashme kane
kaluar. Popujt per te cilet keta profete u derguan tashme kane vdekur. Koha
per te ndjekur rrugen e profetit Muhamed eshte tani. Popujt per te cilet
profeti Muhamed eshte derguar ose kane vdekur pergjate 1400 vjeteve, ose
jane gjalle dhe sot e kesaj dite, ose do te jetojne ne nje etape midis te
tashmes dhe fundit te botes.
Rruga e vetme per te ndjekur modelin e jetes profetike eshte te ndjekesh
rrugen e profetit Muhamed dhe familjes se tij, shokeve te tij dhe te gjithe
atyre qe e ndjekin ate, sepse rruga e tij eshte modeli i vetem i cili ka
mbijetuar i paprekur deri ne ditet tona dhe i cili do te vazhdoje te
mbijetoje deri ne fund te kesaj bote, kur Allahu do ta heqe mbulesen prej te
gjithe muslimaneve qe do te jene gjalle ne ate kohe, duke lene keshtu vetem
njerezit qe do te jetojne si kafshe deri ne fundin e kesaj bote.
Profeti Muhamed eshte i pari dhe i fundit i profeteve, ai eshte profeti i
fundit, vula e gjithe profeteve, duke u pohuar prej Kur’anit te gjitha
mesazhet e profeteve perpara tij dhe me anen e kesaj duke anuluar dhe
perfunduar keto mesazhe. Kur’ani permban te gjitha mesimet e profeteve te
hershem dhe me teper. Ai eshte botimi i fundit i ekzistences nga A deri tek
Zh, dhe autori i tij, publikuesi dhe shperndaresi eshte Allahu. Filluesi i
gjithckaje qe ekziston dhe i vetmi qe i kthehet gjithcka qe ekziston.
Meqenese profeti Muhamed ishte misherimi i Kur’anit ai ishte i vetmi njeri
perfekt dhe i kompletuar qe ishte njohur ndonjehere dhe ai nuk mund te behet
shok me Allahun, sepse Allahu eshte nje, i vetem dhe pa partner.
Allahu nuk
mund te adhurohet ne asnje menyre tjeter pervecse ne menyren e Muhamedit.
Vetem duke ndjekur rrugen e Muhamedit juve do te jeni ne gjendje te provoni
natyren e vertete te ekzistences, dha ta kuptoni ate, dhe te njihni veten
tuaj, dhe me te vertete, kushdo qe njeh vetveten, njeh Zotin e tij. I gjithe
universi nuk mund te permbaje Allahun, por zemra e atij qe ka besim tek
Allahu, e permban Allahun, dhe rruga per ne zemren tuaj eshte rruga e
profetit Muhamed, paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi te.
|