Home

Poezi

Photo Gallery

Contact me

Islam

Krishterizem

Histori

Shkence

Libra

Lufta Çeçene mbërrin në shtëpitë tona
Nga: Yevgenia Albats

LUFTA ÇEÇENE MBERRIN NE SHTEPITE TONA
(një popull i dërmuar sjell mjerimin e vet në portat e Kremlinit)

Po aq sa ishte e tmerrshme të shihje transmetimet nga rrugët e Moskës perreth teatrit ku rreth 700 pëngje mbaheshin gjersa forcat qeveritare sulmuan ndertesen heret ne mengjes, është po aq e hidhur të kuptosh se kjo tragjedi mund të ishte parashikuar - e ne fakt s'kish si te mos ndodhte.

Tre vjetë më parë, në fillim të Vjeshtës së vitit 1999, Vladimir Putin i cili ishte kryeminister i asaj kohe urdheroi trupat ruse te ktheheshin ne Çeçeni per t'i dhënë fund rebelimit që çeçenët kishin nisur për pavarsi që nga viti 1991. Kjo fushatë e dytë ushtarake ne Malet e Kaukazit kishte disa qellime njëra prej të cilave kishte një kuptim të vacantë dhe supreme: tu jepte masave ruse një ndjenje sigurie pas nje dekade rrëmuje politike. Nevoja për siguri dhe dëshira për të besuar se kishte një udheheqës të aftë për ta siguruar atë e beri Vladimir Putin i cili kurrë më parë nuk kish hyrë në fushatë për post, presidentin e vendit. Të njëjtat ndjenja të atëhershme kanë mbajtur popullaritetin e z. Putin që nga ajo kohë.

Lufta e dytë në Çeçeni u kthye në një tjetër fushatë ushtarake brutale, të pergjakshme, të korruptuar e të turpshme që shpejt u kthye në një qorrsokak. Mijera ushtarë rusë humbën jetën. Dhjetëra në mos qindra mijera Çeçenë, guerilas dhe civilë janë vrarë. Tre vjetë fushatë ushtarake janë khtyer në një histori të tmerrshme e të pafundme perdhunimesh, vrasjesh e torturash te civilëve nga trupat Ruse. Si rezultat, civilet Çeçene të cilët trë vjetë më parë ishin pothuaj gati të hiqnin dorë nga pavarësia si shkembim për vendosjen e një farë rendi në vendin e tyre po kthejnë shpinat e tyre pergjithmone nga Moska. Nuk kanë më asgjë për të humbur: gratë kanë humbur femijët dhe burrat, prindër të panumërt kanë humbur vajzat e djemtë e tyre. Ata që kanë mbijetuar nuk kanë më mjete jetese.

Ndërkaq në Rusi, dëshira për rend dhe për siguri i ka dhënë jetë politikave autoritariane që kanë ushqyer një regjim të mbyllur e që nuk jep llogari. Në emër të stabilitetit, unitetit, patriotizmit dhe sigurisht sigurisë çdo informacion nga Çeçenia është censoruar në mënyren më të rreptë. Gazetarët nuk lejohen të raportojnë nga Çeçenia pa patur leje të vacantë nga autoritetet ushtarake. S'ka si të jetë ndryshe: në fillim të vitit 2000, unë arrita të fluturoj më një helikopter mbi terë zonën e Çeçenisë; me pak perjashtime pashë fshatra dhe qytete të djegura totalisht, tokë bujqsore terësisht të shkatërruar prej gropash të stermëdhaja të lena prej bombardimesh të rënda. Ata reporterë të cilet guzuan të vazhdojnë reportazhet pa mbikqyrjen e ushtarakëve, si Anna Politkovskaja ne Novaja Gazeta ose u arrestuan, ose më keq akoma, me vështiresi arriten tia mbathin e të shpëtonin jetën pasi u qëlluan nga ushtria ruse. Rjetet televizive, të vetmet mediume që kanë mundësine të hyjne në shtepitë e terë vendit janë ndaluar të sjellin reportazhe me perspektivë të kundert nga ajo e ushtrisë.

Më pas, 11 Shtatori i solli fundin vemendjës së mediave të huaja mbi situatën në Çeçeni. Toka e shkatëruar e mbyllur në rrënojat e veta ishte mallkuar te prodhonte lunaticë të gatshëm që ta tejçonin mesazhin e tyre ne Kremlin ashtu si dhe botës jashtë: "Ndalni Luften! Nuk mundemi ta perballojmë më." Nuk ishte çudi që mes atyre 40 apo më tepër terroristë që morën ndërtesën kulturore në Moskë së paku gjysma ishin gra. Sipas të dhënave të shtypit ato gra nën maska dhe kamoflazh me eksplozive të lidhur me rrobat e tyre u treguan pengjeve të tyre të pafajshëm histori për burrat djemtë e të dashurit e tyre të vrarë në atdheun e tyre në Çeçeni.

Kjo dramë në Moskë duhet të zgjojë bashkëatdhetarët e mi. Sot, nëpërmjet metodash brutale dhe çnjerzore ata janë detyruar të drejtojnë fokusin e tyre tek politikat ruse në luftën e Çeçenisë dhe efektet e tyre të tmershme. Rjedhimet u panë në televizorët e tyre. Tashmë ata janë të detyruar të kuptojnë se censura të cilën ata lejuan qeverinë e Putinit të imponojë ndaj shtypit nuk mund të sigurojë siguri dhe stabilitet. Asnje Vella i Madh nuk mund te sigurojë mbrojtjen që ata dëshirojnë.

Pra përveç faktit se sot rrugët e Moskës janë të mbushura me policë që kontrollojnë dokumentat e atyre që dukën të jenë jo-Sllavë e për këtë arsye të dyshimtë, megjithë aktivitetin e shtuar te sherbimeve sekrete ruse mbi politikanët, megjithë masat e sigurisë disa terroristë të armatosur arritën të sulmojnë vetëm pak kilometra nga Kremlini. Demokracia nuk mund të japë mbrojtje ndaj gjithë manifestimeve të terrorizmit por qartazi as një regjim autoritar nuk mund te veprojë më mirë. Kremlini i z. Putin do të shkëmbejë liritë dhe të drejtat më premtimin e sigurisë. Ai e bën këtë duke shkelur kushtetutën ruse. Rezultati tragjik është mospasja as e lirive e as e sigurisë.

----

Marrë nga: New York Times
E shtune 26 tetor 2002

Përktheu: Besnik SINANI

*Yevgenia Albats mban një kolonë për Novaja Gazeta - Gazetë moskovite,
ajo jep leksione kete verë ne Universitetin Yale ne SHBA rreth politikes Ruse

Muamedi a.s

Jusuf el Kardavi

Ebu Shejma

Hadithe

Dijetaret Musliman

Kuorizitete

Tema te Ndryshme

Civilizim

Gjeografi Islame