Home

Poezi

Photo Gallery

Contact me

Islam

Krishterizem

Histori

Shkence

Libra

DARDANIA APO VILAJETI I KOSOVËS KURR NUK I KA TAKUAR MAQEDONISË (1912-2002)

Më. 03-01-2003,
Tetovë-Bogovinë,

Autor,
Dr.sc.Vebi Xhemaili,
LIGJERUES NË UT


LUFTA E SHQIPTARËVE TË DARDANISË
për pavarësi e bahkim kombëtar
(1912-2002)


(90 vite luftë, terror, sakrifica djegëje, shpërngulje). 

Historicizëm me shkas:

Krerëret Lëvizjes Kombëtare Shqiptare shumë shpejt u bindën se me kërkesat e deputetve shqiptarë në Parlamentin turk është e pamundur të realizohen me lutje dhe kërkesa të drejtat natyrore që u takojnë shqiptarëve në trojet e veta historike. Pasi Perandoria turke ishte e bindur se kërkesat e shqiptarëve janë në dëm të Turqisë dhe se populli shqiptar nuk do të jetë në gjendje që të jetojë me forcat e veta?. Por krerët e Lëvizjes sonë Kombëtare ishin të vendosur në kërkesat e tyre dhe kishin vendosur që të shkonin deri në fund, me luftë deri në shpalljen e Pavarësisë. Si thotë Ismail Qemali në memeoaret e veta:sunduesi lutet një, dy, tre herë, e nëqoftëse nuk don të kuptojë kërkesat e popullit, atëherë rroken armët. 
Lufta katër vjeçare e shqiptarëve e filluar në Vilajetin e Kosovës që nga viti 1909-1912, triumfoi me çlirimin e Shkupit dhe ngritjen e flamurit kombëtar në ndërtesën e oficerëve. Kjo vepër triumfale e kryengritësve shqiptarë e shtyri diplomacinë evropiane në krye me Anglinë, të ketë një interesim më të madh në zgjedhjen e drejtë të çështjes shqiptare dhe njohjen e Pavarësisë së Shqipërisë Etnike. Krerët e Lëvizjes Kombëtare Shqiptare për herë të parë në historinë tonë kombëtare i u bindën se me sllavët nuk ka bashkëpunim pa interes.V.Xh.).
Për sjelljen e diplomacisë së shteteve ballkanike më së miri shprehet patrioti i njohur Dervish Hima, në mitingjet e mbajtura me rininë shqiptare në Manastir, Shkodër, Selank etjer, haptazi apelonte te rinia shqiptare, nuk mund ti kemi aleatë Serbinë, Greqinë dhe Malin e Zi, ata që duan ta përbinë Shqipërinë!.
Lufta katër vjeçare kundër Turqisë ku shqiptarët arritën të çlirojnë Shkupin dhe të ngrenë flamurin shqiptar më 12 gusht të vitit 1912,dhe përgaditeshin për të marrshuar drejtë Velesit dhe Selanikut, ndërhynë Fuqitë e Mëdha duke u garantuar shqiptarëve njohjen e Autonomisë. (sipas dokumenteve austriake dhe raporteve të Blinskit, Hallës, Buchberger, Kralit, nga Shkupi, Selaniku, Manastiri, Shkodra, dërguar Berhtoldit në Vjenë.V.Xh).
Shqiptarët edhe pse korën sukses në fushëbeteja humbën në tavolinë, pasi diplomacia evropiane nuk ishte e gatshme të pranojë kërkesat e shqiptarëve. Në këto rrethana politike kurr duhej të vendosej për fatin e popullit shqiptar dhe krijimin e Shqipërisë Etnike me kufijtë e saj historik. Në këto çaste vendimtare kur po vendosej për zgjedhjen e drejtë të Çështjes shqiptare, u kundërvu Rusia, Franca, ndërsa Anglia mbajti qëndrim neutral.
Poashtu në këto çaste vendimtare Anglia më shumë ishte e interesuar për statusin dhe zgjidhjen e Çështjen greke se sa për problemin shqiptar. Prandaj ajo donte kësaj radhe të ruante status-quo në Ballkan, e cila shkonte drejtë për së drejti në disfavor të zgjedhes së drejtë tëÇështjes shqiptare. Në anën tjetër që të ruhet paqa në Ballkan u pajtua edhe diplomacia austriake edhe ajo gjermane, të cilat donin edhe Ballkanin (që nënkupton Shqipërinë Etnike, ose bashkimin e katër Vilajeteve), ta ruanin nën sundimin turk, për levërdi të veta strategjiko-ushtarake.V.Xh).
Sapo zhvilloheshin bisedat shqiptaro-turke në Shkup, shtetet sllave të ballkanit e shfrytëzuan këtë periudhë kohore të bisedave dhe me diktat të Rusisë e nënshkruajtën aleancën e fshehtë luftarake të ndihmës reciproke dhe me të shpejtë i shpallën luftë Turqisë. 
Që defakto nënshkrimi i kësaj marrëvshje ishte synim kryesor për të asgjësuar e Shqipërinë nga harta e Ballkanit.
Lufta Ballkanike fillon në 8 tetor të vitit 1912, në vijën: Merdar- Preshevë- BujanovcëKumanovë, më tërë zonën e Kara-dakut. Forcat vullnetare shqiptare të udhëhequra nga Hasan Prishtina, Idriz Seferi e Mehmet Pashë Tetova, i bënë rezistencë të fortë ushtrisë serbe. Për të mbrojtur Vilajetin e Kosovës, tërë Shqipërisë me Krahinën e Maqedonisë. Në këtë sulm morën pjesë mbi 400.000 ushtarë serb, duke e sulmuar Kosovën në katër drejtime, të udhëhequr nga vetë Mbreti Pjetër. 
Mali zi mobilizoi 35 000, ushtarë.dhe depërtoi nga Peja Greqia nga Jugu i Shqipërisë angazhoi 150.000 ushtarë pasi e pushtoi himarën u nisë kah Korça dhe Vlora.
Ushtria turke në krye me Zeqir (Zeki) Pashën, pa shkrepur asnjë plumb u tërhoqë nga beteja e Kumanovës për në Manastir. në anën tjetër të Shqipërisë veri-lindore, Vilajeti i Kosovës u sulmua në vijën Shkodër, Pejë, Gjakovë, nga ushtritë e përbashkëta serbo-malazeze, këto forca arrinin mbi 135.000, ushtarë të armatosur me armatim dhe artileri moderne të falur nga ushtria franceze.V.Xh.)pra, komanda supreme serbe kishte përgaditur për ta pushtuar Shqipërinë, mbi gjysëm milion ushtarë të rregullt dhe disa qindra çeta çetnike të ardhur nga Serbia, si dhe në bashkëpunim me sllavët e vendit bullgaro-maqedonas që muarrën pjesë aktive në anën e ushtrisë serbo-çetnike. (shih librin, Petar Stojanov, Makedonija vo vremeto na ballkanskite i Prvata Svetska Vojna, 1912-1918, Shkup f.83.)
Këtë veprim të popullsisë sllave në Kosovë dhe Maqedoni më së miri e përshkruan oficeri serb kurr e pushtojnë Tetovën. Ky oficer serb në memoaret e veta shkruan: me hyrjen e ushtrisë sonë në Tetovë sllavët e vendit na pritën me këngë dhe lule, gratë dhe vajzat na puthnin prej gëzimit, por jo vetëm neve ushtarëve, por edhe kuajt tanë. (shih memoaret e Sotir T. Arangjeloviqit, Iz Balkanskog rata, Beograd 1914, f, 71-72.)
Me pushtimin e Kumanovës, Shkupit, Tetovës, Gostivarit, Dibrës, Strugës, Pogradecit dhe Elbasanit, Serbia donte ti sigurojë vetes dalje në detin Adriatik dhe pushtimin e Durrësit dhe Lezhës.
Në këto rrethna lufte shqiptarët në Kuvendin gjithë Kombëtar në Vlorë e shpallën Pavarësinë e Shqipërisë më 28 nëntor 1912.që u njoftë edhe nga Fuqitë e Mëdha më 17 dhetor 1912. Por këtë vendim të shpalljes së vullnetit të popullit shqiptar nuk donin ta përfillnin Mali i Zi, Serbia dhe Greqia, të cilët me vrap vrapuan te baba rus që të ndërhyjë te Fuqitë e Mëdha që të heqin dorë nga njohja e pavarësisë shqiptare. Për kët arsye ata kërkuan që ky vendim i marrë në Konferencën e Londrës të revidohet në favor të Serbisë, Malit të Zi dhe Greqisë.
Me urdhër të Rusisë dhe Francës ushtria serbe i vazhdoi operacionet luftarake në drejtim të Tiranës dhe Durrësit. Fuqitë e Mëdha duke dashur të plotsonin aspiratat serbe vendosin në fillim ti japin Serbisë, qytetet e Vilajetit të Kosovës: Pejën, Gjakovën, Prishtinën, Prizrenin. Por, Serbia duke pasur përkrahjen e Rusisë dhe Francës, nuk u ishte e kënaqur me këtë hise. Ajo me këmngulje, vendosi të kërkonte Durrsin apo Llezhën. 
Fuqitë e Mëdha e në veçanti Austro-Hungaria nuk donin që Serbia të dalë në Detin Adriatik, por ata vendosën ti falin qytete tjera të Shqipërisë, duke filluar me Preshevë, Gjilan, Kumanovë, Shkup, Manastir, Ohër, Strugë, deri në Dibër. Ky vendim i Fuqive të Mëdha, i sjellur më 22 mars të vitit 1913 është ditë zije për tërë popullin shqiptar.E në veçanti për shqiptarët e Dardanisë me kryeqytet Skupin. (Maqedonia e sodit). (Shi vendimet e Konferencës së Londrës, e cila filloi punën më 17 dhetor 1912 dhe mbaroi më 13 gusht 1913, nën kryesinë e Ministrit të Jashtëm të Anglisë, Eduard Grew, i cili e pranon publikisht duke thënë: se kaqë mundëm të bëjmë kësaj rradhe për Shqiptarët.
Defakto, Shqipëria Etnike me këtë vendim u copëtua në dysh, pjesa e pavarur dhe pjesa e robruar nën sundimin serbo-malazes dhe Grek. Pra ky ishte një vendim arbitrar kundër vullnetit të popullit shqiptar që ishte marrë në Kuvendin e Vlorës. Fuqitë e Mëdha para presionit rus si mbrojtëse e shteteve sllave të Ballkanit, vendosën të suprimojnë vullnetin e popullit shqiptar të shprehur në Kuvendin Vlorës. Siç dihet në këtë Kuvend, muarën pjesë edhe delegatët e Vilajetit të Kosovës: nga Prizreni, Peja, Prishtina, Tetova, Kumanova, Gjilani, Presheva, Gostivari, dhe Shkupi. Nga Pashallëku i Manastirit muarën pjesë delegatë nga këto qytete: Dibra, Struga, Ohri, Kërçova e tjerë. 
Në këto rrethana të paraqitura politike në disfavor për fatin e Shqipërisë Etnike, Qeveria e Përkohëshme e Vlorës, mbajti një mbledhje të jashtëzakonshme dhe pas një informimi të shkurtë për situatën politike dhe ardhmërinë e Shqipërisë ku direkt cenohej indipedenca e saj. Për këtë arsye u formua një delegacion për të shprehur pakënaqësinë e popullit shqiptar me vendimin e marrë më 22 mars në Londër. Ky delegacion në krye me Ismail Qemalin, ku bënin pjesë Isa Boletini, Luigj Gurakuqi dhe Dhimitër Berati. Të cilët menjëherë u nisën kah Italia dhe arritën në Vjenë, prej aty vazhduan rrugën për në Londër.
Për të protestuar për vendimin e padrejt që kishte marrë Konferenca e Londrës, për ndarjen e Shqipërisë midis shteteve të Ballkanit. Në takimin që patën te Ministrinë i punve të Jashtme të Anglisë, Lordi Edward Grej, që njëherit ishte edhe Kryetar i Konferencës së Londrës, i bëri një pyetje Isa Boletinit, çfarë vendi ju kërkoni ti bashkangjitet Shqipërisë, ai u përgjigjë: çdo pllëmbë shqiptare. Ky delegacion shqiptarë nuk arriti që të bindë Fuqitë e Mëdha, dhe diplomacitë e tyre që merrnin pjesë në Konferencën e Londrës, se ky vendim për ndarjene Shqipërisë, është i pa drejtë ku më tepër se gjysma e popullsisë shqiptare ka ngelur nën sundimin e huaj të shteteve ortodokse të Ballkanit.
Të zhgënjyer nga Diplomacia evropiane delegacioni shqiptarë kah fillimi i qershorit të vitit 1913, u kthye në Vlorë. Isa Boletini deri sa qëndroi në Angli dha një intervistë shtypit anglez, i pyetur nga gazetarët se a do ti respektoni këta kufij, ai u përgjigjë: As unë asë pasardhësit e mij kurr nuk do ti njofim këta kufij politik, që i ka sjellë Evropa, duke i bërë një padrejtësi të madhe popullit shqiptar. i cili, 4 vite lufton me armë në dorë kundër perandorisë turke, për shkëputje nga Turqia drejtë rrugës së Pavarësisë së Shqipërisë. 
Isa Boletini posa u kthye në Shqipëri i informoi Krerët e Lëvizjes Kombëtare Shqiptare si Hasan Prishtinën, Bajram Currin, Hysni Currin, Elez Jusufin, Mehmet Pashë Derrallën. Ky i fundit në atë kohë kishte postin e ministrit të mbrojtjes në Qeverinë e Ismail Qemalit. Duke i porositur se fati i popullatës shqiptare të robruar është më në duart tona dhe se nuk kemi çka të presim lëmoshë nga Evropa e cila për zgjedhjen e çështjes shqiptare është e ndarë në mes veti për interesa personale dhe gjeostrategjike tha Isa Boletini: Për kët arsye ne vetë duhet të përgatitemi për luftë kundër sundimit të egër serb, që po përdor masa dhe metoda të asgjësimit total të popullsisë shqiptare në trojet e veta shekullore. 
Shqiptarët dhe Krerërt e Lëvizjes sonë Kombëtare edhe kësaj radhe kur vendosej për fatin e shqiptarëve dhe sovranitetin e Shqipërisë, nuk patën përkrahje deri në fund. Pra, u humb edhe një betejë në tryezën e rumbullakët, pasi ne shqiptarët nuk ditëm ti studjomë e përvetsojmë diplomacinë e Fuqive të Mëdha, në favor të integrimit të popullit shqiptar drejtë dyerve të Perëndimit dhe politikës Evropiane. V.Xh).
Shqiptarët e posaçërisht Krerët e Lëvizjes e dinin se fillon një etapë e re e luftës sonë kombëtare për çlirimin e viseve që ngelën nën sundimin e egër serbo malazes.dhe grek. Në këto rrethana të reja lufte, u bindën se për finalizimin e Shqipërisë etnike, po fillon një periudhë me plotë sakrifica, vuajtje, terror, dhe luftë e pandërprer e Krerëve të Lëvizjes sonë Kombëtare dhe popullit për çlirimin e viseve të okupuara të Shqipërisë, që kishin rënë nën sundimin serb prej vitit 1912. Por duhet cekur në rrethanat e reja që u paraqitën nën sundimin e egër serbo-malazes duhej vepruar në kushte krejtësisht tjera, në veçanti ka qenë e vështirë veprimi i forcave kombëtare në Maqedoninë e Vardarit e ashtuquajtur Banaovina e Vardarit, që gjatë periudhës Ilire i ka takuar Dardanisë, me kryeqytet Shkupin. Por duhet theksuar edhe kësaj radhe se sllavët e Maqedonisë me të gjithë forcat e veta kanë luftuar kundër kërkesave legjitime të popullit shqiptar dhe luftës sonë për çlirim e bashkim kombëtar.

Faza e II e luftës në Maqedoni për çlirim e bashkim kombëtar

Pra, faza e dytë e luftës për bashkim kombëtar fillon pas vendimeve të Konferencës së Londrës të 22 mars 1913.
Kjo datë e zezë në historinë tonë kombëtare është pikënisja e të gjitha sakrificave, vuajtjeve, dhe përpjekjeve për organizimin e luftës sonë për bashkimin e çlirimin kombëtar të trojeve shqiptare të coptuara në mes grekëve, serbve dhe malazezve. Vendimet e Konferencës së Londrës për popullin shqiptar dhe Krerët e Lëvizjes sonë Kombëtare janë vdekje pruese. Pra plagë më të rënda se vendimi i marrë në Kongresin e Berlinit 1878.V.Xh.) 
Pra, sipas statistkës ekzistuese, me Konferencën e Londrës mbi 55%, të territorit dhe popullsisë shqiptare u lanë nën sundimin e shteteve sllave të Ballkanit. Shqipëria në atë kohë kishte 1.500.mijë banorë, mbi 800.mijë shqiptarë me kët vedim arbitrarë të Konferencës së Londrës, ngelën nën sundimin serbo-malazes dhe grek. Pra, nga ky vendim i pa drejtë u shkëputën nga trungu i Shqipërisë këto qytete: Kumanovës, Tetovës, Shkupit, Gostivarit, Kërçovës, Dibrës Strugës deri në Manastir, Pra nga kjo datë filon zanafilla e vuajtjeve të elementit jo sllav në territoret e veta etnike, nga terrori serb në këto anë e posaçërisht më i theksuar ka qenë egzodi kundër popullsisë shqiptare.
Pra me vendimin e Konferencës së Londrës u krijua Serbia e Madhe. Pra Serbia u rritë për 33.000 km². Me një popullsi prej 1.200.000 banorë. (Shih librin Ratna Hronika 1912-13, Novi Sad, f. 32.) Këtë shkëputje të një pjese të Shqipërisë nga trungu i saj verifikohet me paqën e Bukureshtit në gusht të vitit 1913, kurr krijohet harta e re e Ballkanit, dhe Ndërkombëtarët pranojnë kufijtë e ri të Ballkanit, ku pjesa më e madhe e tokave të Shqipërisë Etnike hynë nën patronatin e shteteve fqinje të Ballkanit. 
Në vitin 2003 mbushen 90 vite të kësaj marrëveshje famkeqe, kurr krijohet Serbia e Madhe në dëm të Shqipërisë. Pas shpalljes së pavarësisë kombëtare më 28 nëntor 1912. Prandaj Shqiptarët dhe udhëheqësit e saj kanë të drejtë historike, që të kërkojnë rrevidimin e kësaj marrëveshje dhe prishjen e hartës Ballkanike të miratuar dhe nëshkruar në Paqën e Bukureshtit, ku shqiptarët sipas kësaj paqe janë coptuar dhe ndarë në mes Serbisë Malit Të Zi dhe Greqisë. Pra me paqën e Bukureshtit u krijua harta e sodit e Ballkanit, ku Shqiptarët së bashku me sllavët e Maqedonisë hynë për herë të parë nën sundimin serb. Që sot politikanët sllavo maqedonas pa të drejtë paraqiten si patron apo zotrues mbi viset shqiptare të Dardanisë, që sot këto territore i sundojnë, kundër vullnetit tonë, vetëm pushtetëmbajtësit sllav të Maqedonisë.V.Xh.). 
Këto paragjykime dhe hipoteka të mbivlerës, se ju keni të drejtë morale-historike të sundimit mbi viset shqiptare, pala e juaj duhet haruar një herë e përgjithmonë, se për këtë nuk keni argumente. Ju kurr nuk keni qenë dominues në këto vise dhe kurr nuk keni luftuar në këto troje shqiptare. Kjo punë duhet të pastrohet sot ose nesër, sa më parë aq më mirë për të dy palët, apo për të dy popujt, se jam i bindur thellë, me varrosjen e orekseve hegjemoniste në këtë rregjion, që ju i rruani nga lindja, do të mbisundojë përgjithmonë paqa, regulli dhe prosperiteti.V.Xh.).
Me suprimimin e Dokumentit të ashtuquajtur Karta e Bukureshtit, me këtë ndryshim të hartës së Ballkanit sllavët e Maqedonisë duhet të zgjedhin ose me ne së bashku në Evropë ose të kthehen prapa kah lindja, ne i kemi takuar Evropës dhe jemi përcaktuar që ditën kur e kemi shpallur pavarësinë, Ismail Qemali thotë: se shqiptarët kanë bërë luftra të pa ndërprera që të shkëputen nga Turqia, se ne i takojmë orientit dhe vendin e kemi atje, pra i takojmë Evropës.


Me luftën tonë heroike i kemi mbrotjur edhe fqinjët

Për sundimin serb në viset shqiptare nga kryengritja e shtatorit 1913, kurr ushtria serbe dhe çetnikët e saj dogjën mbi 180 fshatra të banuar me shqiptarë duke filluar nga Kumanova deri në Dibër. Ndërsa burimet serbe, e verifikojnë këtë të dhënë në Kronika e Luftës që ruhet në arkivin e Shkupit). Nga ajo kohë deri më sot kur mbushen 90 vite, populli shqiptar ka luftuar pa ndërprer për të drejtën e vetë historike, për atë që i takon nga natyra, për atë që kanë tjerët, dhe kurr skemi desht më tepër se të tjerët. Por, gjithmonë kemi luftuar për të mbrojtur pragun dhe nderin e shtëpisë, familjes dhe të Kombit tonë. 
Pra, gjatë historisë sonë shekullore kemi luftuar për kërkesat tona legjitime që na takojnë. Por në kontekst të kësaj do të fus pak historicizëm, se ne shqiptarët gjithmonë kemi mbrojtur edhe interesat e fqinjëve tanë që nga koha e Skenderbeut të Madh, nga periudha turke deri më sot. Kemi luftuar në anën e grekëve, shumë herë kemi qenë aleatë në anën e sebëve, duke filluar nga betejae Maricës, Kosovës, deri më çlirimin e Beogradit në Kryengritjen e Parë Serbe. Gjatë kësaj periudhe luftrash kurr shkëlqente heroizmi i shqiptarëve në Ballkan. Posaçërisht kemi qenë mburojë e fort të popullit të posa formuar sot sllavo-maqedonas.
Në këtë relacion gjithmonë kemi luajtur rolin e vëllaut të madhë në familje, që me fjalë tjera don të thotë gjithmonë e kemi marrë në mbrojtje si vëlla i vogël. Por për çudi këto ditë na doli njëfarë doktoreshe e historisë si eksperte e statistikës dhe pa fije turpi deklaroi: unë sdi se çfarë kërkojnë shqiptarët, ata kurr nuk kanë luftuar në këto troje. Çudi e madhe për doktoreshën e historisë, po pse jo? Ajo është bërë doktor me historinë serbe ose bullgare, pasi të veten autoktone ende nuk e posedojnë. Unë u kuptoj për hallin që keni se ka mundësi të del e vëteta në shesh për atë që kamë deklaruar në Parlamentin e Shkupit 1992, kurr isha deputet, se ju të gjithë jeni 47% të popullsisë, (maqedonas, serb, bullgar dhe cincar). Por po çuditen këta ndërkombëtarët me ju se po e kërkoni ta mbroni atë që kurr nuk u ka takuar,?!.Pra me paragjykime, bile sa kërkoni edhe nga kolonistët serb të ardhur në Tetovë e vise tjera shqiptare të deklarohen për maqedonas. Apsurditeti më i madh është kohën e fundit kurr kërkoni me çdo kusht duke përdor shpeshëherë propagandën e njohur sllave se shqiptarët ortodoks të Rekës dhe viseve tjera nëqoftëse duhet ta ruajnë vendin e punës, duhet patjetër të regjistrohen si sllav ose maqedonas.V.Xh.).
Pasi ju ende nuk i keni pastruar (hesapet), as me bullgarët as me serbët. Ndërsa kurr ne themi se dëshmi për të vërtetën është historia. Por si duket edhe kjo dëshmi juve u pengon, e në veçanti autoktonia dhe etnogjeneza e jonë ilire, që ky vend para setë vini ju quhej DARDANI. 
Por juve grabitja e vendeve të huja u ka mbetë shprehi. Prandaj ju nuk mund të bindeni me të vërtetën ekzistuese, se ju jetoni me paragjykime. Për ju vlenë ajo proverba popullore e cila thotë: unë nuk kam, por kamë dëshirë ti cofë lopa edhe kojshisë tim që atëher të kënaqem. Por ne shqiptarët kemi më pak faj se ju jeni të pa!.
Ne shqiptarët ma pak kemi faj për historinë e sllavëve të Maqedonisë, pse ju nuk keni krijuar histori të pastër kombëtare, fajtor për këtë janë të tjerët, patronët tuaj: bullgarët ose serbët. Ose fajtor për këtë gjendje të mjerrë në historikun tuaj duhet ta kërkoni në mesin e atdhetarëve sllavo-maqedonas që asnjëherë nuk kanë pasur vizion të qartë për shtetin e Maqedonisë. Shqiptarët më pak janë fajtor pse ju keni një histori të pa definuar?Ne nuk u kemi faj zotëri pse ju keni ardhur këtu nga Karpatet në shekullin e VII, dhe deri sot nuk i keni pastruar punët mes veti me bullgarët, pastroni njëherë e përgjithmonë se i kujt i takon Car Samuili, Jane Sandanski, Qirili dhe Metodi. 
Ju mbani emrat e tyre nëpër insuticione bile sa edhe në uneversitet. Ndërsa ata kanë luftuar për një farë Bullgarie të Madhe. Është turp politik për një premier shteti, siç prezentohej Lupçoja, si një pasardhës i një partie kinse me traditë revolucionare (VMRO), mos të dij se i kujtë ka qenë Alekasandri i Madh. Por me siguri ka mbështetje të dr. Vasilit, i cili mundohet të bën një ekskurzion fëmijshë nëpër histori edhe pse nuk e ka fare profesion për atë që shkruan. V.Xh.)
Pasi ky zotri lavdërohet për fitore kundër shqiptarëve, dhe ushtarët e tij i krahason me Lekën?. Ky duke e zënë në gojë emrin e tij haron se ai ka prejardhje Ilire e jo sllave. Ai haron se në kohën e Lekës së Madhë në këto vise të Maqedonisë nuk ka pasur fare fise sllave. Këto fise në atë kohë jetonin nëpër kolibe të mbuluara me rasa gurësh andej maleve Karpate dhe fare nuk kanë ditur për civilizimin Iliro-Helen, as për Komandantin legjendar Lekën e Madh. Me këtë pseudo-tezë, ky far premieri e turpron edhe më tepër veten dhe duket si prozator vjershash, se sa të përshkruan historiografinë e re maqedonase e cila ende është pa themel edhe pse mundohet të regullojë me rrena njëfarë kulmi të brishtë pa mbulesë që vetëkuptohet pa bazament, mungojnë faktet historike). Por nuk është fajtor ai, pasi në shkollat e sllave të Shkupit, mësohet ende me reçeta serbe. Nuk mund të mësohet historia e fqiut me 2 orë për katër vite në gjimnaz, kurr dihet fortë mirë se sa e pasur është historia e popullit shqiptar. Historiografia sllavo-maqedonase pa fije turpi po vazhdon rrugën e borgjezisë serbe dhe kërkon nga studjuesit shqiptar: që fare mos të shkruajnë për programin e Lidhjes së Prizrenit, pasi ajo qenka determinator i të gjitha konflikteve në Ballkan. Por, bëhet pyetja kurr është përpiluar programi i Lidhjes së Prizrenit, Kombi Maqedonas fare nuk ka ekzistuar në atë kohë, pasi vetë jeni delaruar ose-ose?. Prandaj bëhet pyetje.? nga kaq frigë e madhe nga programi i Lidhjes Kombëtare të Prizrenit. 
Vetëm dua të përkujtoj politikanët, shkencëtarët dhe akademikët maqedonas të tipit të Lupçes dhe tjerëve, se Ismail Qemali gjithmonë i ka mbrojtur interesat e këtij kombi fenomen i rrallë në histori, të formuar në shek e XX, Ismail Qemali kurr nuk ka pranuar rënjen e popullit maqedon nën sundimin bullgar. Diplomati i shquar Ismail Qemali e hodhi poshtë propozimin e Jane Sandaskit, për rënjen e popullit maqedon nën sundimin bullgar, për këtë arsye Ismail Qemali i ndërpret bisedat me Sandanskin në Vlorë dhe e dëbon atë nga Shqipëria dhe ai detyrohet të vendoset në Itali.V.Xh.).
Po kështu ka ndodhur me Matovin dhe bisedat që ka pasur ai me Hasan Prishtinën, për çështjen e Shkupit, i cili haptazi ka deklaruar para Hasan Prishtinës se pa lejen e Sofjes nuk mund ti vazhdojë bisedat dhe nuk mund të jep asfarë përgjigjje. Po ashtu edhe Petar Çaulevi, i cili ishte i lindur në Ohër, mbronte tezën se populli sllav i Maqedonisë duhet ti bashkangjitet Bullgarisë. Ky në kryengritjen e shtatorit të vitit 1913 ndodhej në Elbasan së bashku me Matovin, për biseda me krerët shqiptarë. Por edhe ky, pasi kishte në vete idenë për Bullgarinë e Madhe nuk erdhi deri te bashkëpunimi i sinqertë shqiptaro-bullgar. Për këtë arsye edhe këta u dëbuan nga Aqif Pashë Elbasani, me urdhër të Qeverisë së Vlorës. (Shih librin Poraneshnite Ballkanski Vojni 1912-1913, f. 219). Edhe pse sot Historiografia maqedonase ka tentativë këta persona ti lajë për mëkatet që kanë bërë ndaj popullit maqedonas, për ta fallsifikuar historinë, se përndryshe nuk kanë ku të kapen.?. Pra, mungon etnogjeneza e personave historik që kanë kontrubuar për Kombin Maqedonas. (Shih librin e Bogumil Hrabakut Arbanashki upadi i pobune na Kosovu i u Makedoniji, f. 45-46.)
Por fjala popullore thotë; bën mirë se të kthehet me të mirë. Por si duket neve shqiptarëve çdo herë na kthehet me të keq, pasi diplomatët shqiptarë kanë bër tentativë që ky popull i përvuajtur ta fitojë pavarësinë nacionale. Ne gjithmonë kemi qenë të pastër në shpirtë dhe e kemi pranuar dëshirën e popullit sllav të maqedonisë të deklarohet vetë sipas dëshirës dhe ne si popull më i vjetër të Balkanit, i kemi pranuar ashtu, duke mos prekur në vetëdijen e popullit maqedons,. Por ne shqiptarët gjithmonë i kemi pranuar si fqinjë tanë dhe duhet të bashkëpunojmë me ta pa hipoteka. Por këtë bashkëpunim të sinqertë tonin ata shpeshëherë kanë tentuar ta materializojnë në dëm tonin, që kjo shihet mësë miri pas mbarimit të luftës së Dytë Botërore, kurr së bashku luftuam kundër okupatorëve të huaj. Ata pas mbarimit të luftës i filluan torturat kundër shqiptarëve me ndihmën e pushtetit ekzekutiv Jugosllav. Por duhet thënë troçë se shqiptarët u keqëtrajtuan më fortë nga maqdonasit se sa nga serbët dhe rinia shqiptare e Republikës së Maqedonisë, nuk guxonë kurr ti harojë ato masakra në Dibër, Strugë, Kërçovë, Tetovë Shkup, Kumanovë Prilep e qytete tjera, të bëra nga dora e sllavëve kinse në emër të luftës Nacional çlirimtare. Që nga kjo luftë shqitarët e Maqedonisë, nuk fituan as të drejtatat elementare, përveç terrorit dhe vrasjeve të disa qindra mijë shqiptarë të pa fajshëm nga Dibra deri në Srem, Zagreb, Dubronik e Tivar. V.Xh.).
Pas vitit 1945 fillon për shqiptarët të kthehet periudha e para luftës shpërngulja për Turqi, vrasjet e intelektualëve apo më mirë me thënë likuidimi i krerëve të Lëvizjes sonë Kombëtare që ishin anëtarë opo simpatizant të F.N.D.SH. të udhëhequr nga Azem Morana. 
Periudhën pas luftës vetëm dua tu përkujtojë fqinjve tanë për sjelljet, abuzimet, vrasjet, terrorin, që kanë bërë, kinse këtë terror e ka bërë pushteti aktual serb nga Beogradi. Po, kjo është e vëretë se është bërë me urdhër të Beogradit, por dëshira e juaj dhe ekzekutor kryesor keni qenë ju, duke filluar nga Shaip Mustafa, Abdulla Presheva, Nexhat, e Qemal Agolli, Xhafer Kodra, Ahmet Pere, Murtezan Bajraktari, e shumë e shumë patriotë tjerë shqiptarë, që u ushqyen me bukë, duke ua shpëtuar jetën, e ju pasë luftës ose i vratë ose i burgosët me burgë të përjetshëm . Ju së bashku me policinë sekrete serbe keni bërë pastrime të papara në mesin e popullatës së pafajshme shqiptare, Ju shumë shpejtë i haruat shqiptarët që u dhanë bukë e krypë, kur ndiqeshi si mijtë nga politika sunduese bullgare. V.Xh.). 

Shën Naumin e ka grabitur Serbia, dhe duhet ti kthehet Shqipërisë 

Diplomacia serbe me paqën e Bukureshtit e cila u mbajtë në gusht të vitit 1913, doli shumë e pakënaqur, pasi Fuqitë e Mëdha në krye me Anglinë vendosën që Selaniku me rrethinë ti takojë Greqisë e jo Serbisë. Që me këtë qytet strategjik, defakto Serbia e humbi rolin dominues në Ballkan. Pra ngeli pa dalje në det. Por e fitoi liqenin e Ohrit me Shën Naumin, me ndihmën e Francës, e cila në fillim ishte në anën e Shqipërisë. Por më vonë me presionin që i bëri diplomacia serbe ajo haptazi kaloi në anë saj dhe deri në fund, kur u mbajtë Gjyqi i Hagës, me falsifikimin e dokumenteve mbrojti interesin serb që pjesa më e madhe e liqenit të Ohrit dhe Shën Naumi ti ngelë Serbisë. (Shih dok. serbe, Dokumenti o pitanju granice sa Arbanijom kod Manastira Sveti Nauma, Beograd 1924.). 
Nga kjo shihet qartë se aspiratat hegjemoniste sebe kanë qenë shumë më të mëdhaja se sa ajo që u fali Evropa. Prandaj Franca dhe Rusia do të mundohen gjatë luftës së Parë Botërore të rringjallin përsëri Serbinë e madhe, por tani duke i siguruar edhe dalje në limanet e detit Shqiptar. 
Sipas njohësve të mirë të diplomacisë evropiane, Serbia më shumë ishte e interesuar për detin Adriatik dhe coptimin e Shqipërisë, në vijën strategjike: Preshevë, Bujanovcë, Kumanovë, Shkup, Tetovë, Kërçovë, Strugë, Elbasan, Durrës, Llezhë. Në këto rrethana politike pas mbylljes së rrugës për në Selanik, Qeveria serbe orientohet kah Shqipëria, por Serbia për të siguruar kët vijë strategjike, nuk ka pasur kurr besim te shqiptarët.V.Xh.). Prandaj ajofilloi terrorin, abuzimet, shpifjet, vrasjet, plaçkitjet, djegjet. Por metoda më profitabile ishte shpërngulja e shqitarëve nga shtëpitë e veta stërgjyshore dhe në vend të tyre vendosja e elmentit serbo-sllavë, të sjellur nga viset e varfura dhe malore serbe.
Ka pasur raste që shumë serbë të rrefuzojnë politikën serbe të kolonizimit, që të vendosen në shtëpitë dhe fushat e shqiptarëve të cilët nga masakrat serbe, ishin të detyruar që ti lëshonin trojete veta shekullore. (shih Millovan Obradoviq, Agrarna Reforma i kolonizacija na Kosovu, Prishtinë, 1981 f.204-205.
Sundimin e Parë Serb në trojet e shqiptarëve të Maqedonisë më së miri e përshkruan bashkëpuntori i ngushtë i Nikolla Pashiqit, armiku i përbetuar i shqiptarëve Jovan Cvijiqi, i cili si Kryetar i Komisionit serb në viset e pushtuara shqiptare në Dibër-Strugë-Tetovë thotë: se shqiptarëve u është marrë edhe fara e bukës nëpër shtëpitë e tyre, ata janë të pakënaqur me sundimin serb, prandaj ata kanë rrok armët kundër neve.
Politika serbe në krye me Nikolla Pashiqin, botërisht u deklarua se Serbisë i duhen vetm 10 vite, sundim në këto troje për ta ndëruar strukturën e popullsisë në favor të elementit serbo-sllav në këto anë. Nga ky moment fillon terrori i paparë kundër Shqiptarëve dhe popullsisë tjetër jo sllave.
Qeveria serbe bie ligjin e rreformës agrareqë në praktikë ishte legalizimi për kolonizim, ose si quhet në praktikë. vjedhje me ligj të pasurive të patundshme të shqiptarëve dhe muslimanëve.V.Xh.).
Por, sipas këtij ligji, përparësi të kenë të merrituarit çetnikët serb, që kanë treguar trimëri kundër shqiptarëve të pa armatosur nga luftrat ballkanike dhe me theks të veçantë ato serb, që muarrën pjesë në shuarjen e luftës së Tretë Ballkanike. Kështu u quajtë Kryengritja e Shtatorit në Dardani, që përfshiu vetëm qytetet shqiptare të Maqedonisë së sodit, duke filluar: nga Dibra, Struga, Kërçova, Mavrova, Gostivari, Tetova, Kumanova dhe Shkupi.
Për këtë veprimtari të polikës hegjemoniste serbe në këto troje më së miri shprehet Nikolla Pashiqi në pranimin që pati me carin rus, ku deklaron: Për një kohë të shkurtë do të jemi shumicë në këto qytete shqiptare të Maqednisë dhe shumë shpejtë nuk do të ketë Shqipëri, Durrësi do jetë liman serb.

Diplomacia ruse dhe kufijtë e Maqedonisë

Është me rëndësi diplomatike të theksohet se diplomacia ruse nuk ishte për serbizimin e këtyre vendeve prandaj ajo kërkoi: autonomi për qytet shqiptare duke filluar nga Velesi, Kumanova Shkupi, Tetova, Gostivari, Kërçova, Struga, Dibra dhe Mavrova. Gjatë Aleancës Ballkanike në mes Serbisë dhe Bullgarisë, bindja politike ruse në krye me ministrin e saj Sezanovin, ishte neutrale. Ata kërkonin që këto vise ti takojnë Bullgarisë. Mirëpo Mbreti Pjetër, për të fituar simpatinë e Carit rus Nikollës, lidhi miqësi martesore. Ai vajzën e vetë princezën Jelenën e martoi për familjen e carit Rus në vitin 1911 dhe merr vetë pjesë në ceremonialin e vajzës së vete në Petrograd. (shih librin e D. Popoviçit, Borba za narodno ujedinjenje, 1908-1914. f. 74-75). Siç thotë një diplomatë dhe studjues rus i cili për të bindë diolomacinë ruse vetë i vizitoi këto vende dhe qëndroi edhe në Manastir, i cili thotë: Në vijën Veles-Prilep-Manastir e lartë deri në Dibër, dhe një pjesë e Perëndimit të Vilajetit të Kosovës me qytetet: Kumanovë, Shkup, Tetovë, Gostivar, duhet ti takojnë Shqipërisë. Pasi shumica e popullsisë janë shqiptar. Thënë drejtë: pasi gjërsia e Maqedonisë asnjëherë nuk ka pasur kufijë etnografik dhe gjeografikë të saj, thotë ky studjues rus që e vizitoi Maqedoninë e Vardarit në vitin 1914. (ligjeratë e mbajtur e në Petrograd, më 5 prill 1915 dhe përshtypjet e tija në vizitën që i bëri Maqedonisë së Vardarit në v.1914, Vasilij Vasilijeviç Vodovozov).

Kërkesat e sllavo maqedonasëve për barazi nacionale

Këshilli Autonomist për Maqedoninë, ka dërguar një memorandum, ku ju vetë keni kërkuar nga Konferenca e Parisit barazi të plotë për të gjithë qytetarët që jetojnë në Maqedoni:opinionit maqedonas, intelektualëve, akademikëve, politikanëve dua tu rikujtoj dokumentin e nënshkruar nga patriotët maqedonas dërguar konferencës së Parisit në vitin 1919 në Versaj. Maqedonia e lirë dhe e barabartë për të gjithë pa dallim feje dhe kombi, shkruan në përmbajtjen e memorandumit dërguar Fuqive të Mëdha në konferencën e Parisit. Në këtë memorandum shprehet qartë vullneti i mirë i patriotëve maqedonas për barazi të plotë me popujt tjerë shqiptarët, turqit vllehët, që me shekuj jetojnë në këto troje.
Në këtë Memorandum kërkohet Autonomia e plotë e Maqedonisë dhe shkëputje nga sunduesi serb. Po ashtu në këtë memorandum precizohet konjutura e zhvillimit të shtetit të Maqedonisë, se shteti i ardhshëm i Maqedonisë do të jetë shtet i përbashkët i të gjithë qytetarëve që jetojnë në të, pa marrë parasysh fenë dhe kombin. Vetë kanë deklaruar në memorandumin e dërguar udhëheqësit dhe vizionarët për ardhmërinë e Maqedonisë.
Shqiptarët gjithmonë kanë luftuar për pavarësinë e vetë kundër të gjithë sunduesëve që e kanë shkelë tokën shqiptare. Shqiptarët arrinë në Lidhjen e Prizrenit të vulosin me gjak platëformën për çlirimin e tokave shqiptare për bashkim kombëtar dhe ndarjen e tyre në mes interesit të shteteve sllave të Ballkanit.
Me fillimin e luftrave Ballkanike vetëm shqiptarët i mbrojtën me pushkë trojet e veta kundër serbve dhe bullgarëve e ju zotri si populli ri në luftën e Parë Ballkanike mbajtët anën e Serbisë, bile sa në bazë të dokumenteve ekzistuese ju muarrët pjesë aktive në mënyrë vullnetare kundër shqiptarëve që luftonin për të mbrojtur pragun e shtëpisë. Prej Kumanove, Shkupi, Velesi, Tetove, Gostivari, që bënin pjesë në kuadër të Vilajetit të Kosovës.
Por me ndarjen e re administrative serbe në vitin 1913 u krijua Banovina serbeqë sot përbën pjesën e Maqedonisë Perëndimore. Që ju pa të drejtë juridiko pronsore silleni si zotrues së kësaj pjese shqiptare, që në bazë të kësaj ndarje shihet qartë se ju nuk keni fare hise që ti quani këto troje si toka sllave. Prandaj që sa më parë të revidohet Paqa e Bukureshtit, dhe të rrikthehen kufijtë etnik aq më mirë do të jetë edhe për ju edhe për ne. Pasi me vurjen e kufijve atje ku kanë qenë, (deri në Veles), do të qetsohet Maqedonia, nuk do të ketë më trazira, as falsifikime të historisë si po tentoni Ju non stop ta paraqitni çështjen shqiptare, si tejet të rrezikshme në Maqedoni dhe kërkesat tona si popull Dardanë, si tejet seperatiste. V.Xh.)
Shqiptarët edhe pse treguan trimëri të madhe në luftën e Parë Ballkanike, e humbën luftën pasi Serbia vetëm kundër shqiptarëve në Vilajetin e Kosovës, kishte nisur mbi 400 mijë ushtarë të rregullt dhe disa qindra vullnetarë sllav të vendit iu bashkuan vullnetarisht ushtrisë serbe, për të pushtuar tokat e Shqipërisë. Në këto luftra të përgjakshme lindi Shqipëria e Pavarur. Fuqitë e Mëdha kërkuan tërheqjen e Serbisë nga tokat shqiptare por Serbia e Madhe me ndihmën e Rusisë dhe Francës arriti ti rruaj vendet e pushtuara të Shqipërisë dhe të shpallë aneksimin e tyre me vendimin e Mbretit Pjetër, që njëzëri me aklamacion Parlamenti serb me 25 gusht 1913, shpalli bashkimin e tokave të pushtuara të Shqipërisë me Serbinë.( shif-zakon o prisajedinjenju Stare Srbije Kralevini Srbiji i o Upravi u njoj- Narodna Skupshtina Beograd- 1914, vit.)
Shqiptarët e kanë amanet nga të parët e tyre në krye me Isa Boletinin që kurr mos ti njofin këta kufij administrativo politik, të sjellur dhe aprovuar me forcën e bajonetës serbe kundër vullnetit të popullit shqiptar. (prej vitit 1912- 1915 sundimi i parë serb). Populli shqiptar nuk do ti haroj kurr ato barbarizma serbe për shpërnguljen me dhunë nga trojet e veta historiko-etnike. Për të kënaqur aspiratat çetniko-serbe, në tokat shqiptare.
Fuqitë e Mëdha nuk morën parasysh popujtë e rrobruar dhe kërkesat e tyre për vetëvendosje. Populli shqiptarë i pakënaqur me vendimet e Konferencës së Versajit vendosi rrezistencën e armatosur kundër sundimit serb, që ka zgjatur deri me ligjin e Obznanës në vitin 1921. Por në disa vise shqiptare si në Kërçovë, rrezistenca e armatosur ka vazhduar edhe më tutje pa ndërprerë në luftëne saj për pavarësi.
Historiografia maqedonase e ndëroi politikën e afrimit me popullin shqiptarë, e cila pas mbarimit të luftës së Dytë Botërore me themelimin e Jugosllavisë së Titos i pranon reçetat e politikë serbe në këto anë dhe me diktatin serb fillon ndjekjen e kuadrove arsimore e patriotike shqiptare, me burgosje me largim për në Turqi dhe përhapte propagandë të hapur kundër arsimimit të popullatës shqiptare. 
Nacionalshovenizmi maqedonas me tërë forcën e vetë u vu në disponim politikës ditore duke shkatruar çdo gjë që është shqiptare. Politika arsimore e maqedonasve të udhëhequr nga pjesa dërmuese e profesorëve të universitetit të Shkupit, ishte zotuar se nuk do të lejoj që shqiptari të marrë diplomë në këtë universitet. Kjo, ishte pra një nga format më perfide të asimilimit të rinisë shqiptare të Maqedonisë.
Pra, politika shovene e sllavëve ka qenë dhe është e mbështetur vetëm në asimilimin e elementit jo sllav në këto anë grabitjen e pasurive, që u ka mbetë sëmundja shpirtrore prej ardhjes nga malet e Karpateve. Këta e paraqesin veten si Domicil duke tentuar të fallsifikojnë dokumentet historike, duke fallsifikuar çdo gjë që ju pengon edhe shkencën. Ju në mënyrë spektakulare e paraqitni veten si autokton në këto troje. Por haroni se dikush para se të vini ju?, e ka shkruar historinë e Ballkanit. Por më kotë tentoni të fallsifikoni historinë, se ju nuk jeni të ardhur por jeni pasardhës të Aleksandrit. Prandaj ju e keni shkruar historinë e re të Ballkanit dhe fare pa qëllim i keni fshirë temat mësimore për dyndjet e sllavëve në Ballkan në shek VI-VII, dhe se ju fare nuk i takoni kësaj dyndje familjare dhe fisnore. Prandaj ju notoni nëpër histori, pse jeni pa bazamentë në këto troje, herë kapeni për të Aleksandrit që fare nuk ka ditur për ju, e më vonë për të Samuilit, Qirilit, Jane Sandanskit, që këta të gjithë kanë luftuar vetëm për kauzën e bullgare. 

Kujtë i pengon e vërteta historike

Në historinë e re prap nuk keni fare fakte historike, kapeni për Krushevën dhe festën e saj. prapë doni ta fallsifikoni, doni ta fshehni të vërtetën. Por këtu flasin faktet dhe dëshmitë e gjalla, se aty ka luftuar me çetën e vetë Pjetër Guri (Pitu Guli) me shqiptarët dhe vllehët. Prandaj turqit e dogjën vetëm Krushevën me fshatrat shqiptare për rreth. Ju Që doni ta falsifikoni të vërtetën historike në manifestimin e fundit së bashku me z. Andov i cili pa fije turpi nuk donë ti përmend shqiptarët dhe vllehët si pjesëmarrës të barabartë, për këtë ngjarje të rëndësishme historike dhe vendimet e marrura me rëndësi, ku shihet qartë se edhe në këshillin e formuar në atë kohë nga 60 anëtarë 20 ishin shqiptarë 20 vlleh 20 maqedonas, të cilët rokën armët për për një barazi të plotë për të gjithë popujt që jetojnë në këto troje. 
Kryetari parlamentit pa fije turpi dhe kodeksi politik, në tubin që mbajti në Krushevë, i sulmon shqiptarët dhe nga ky vend që kanë derdhur gjak me komandantin e vet. Por ky politikan matuf, (në rolin e Neronit që e dogji Romën për inatin që kishte kundër nënës së vet), porosit shqiptarët që të largohen nga trojet e veta historike, nga pragjet e shtëpive të veta. Përsëri shqiptarët fajtor, që i kanë mbrojtur gjithmonë para të gjithë armiqve që kanë dashur tu përbinë dhe robrojnë provincën e Maqedonisë. Pra, vandalizmi nuk flet ai shifet në praktikë, z. Andov ktheje kokën kah vari i Pitu Gulit dhe nuk ka nevojë për koment. Ky var flet vet, se edhe rasat e varrit ja kanë ngrënë ata dikush?, se dikujtë ndoshta i pengon me të madhe vetëm pse ky ka qenë ai shqiptar që ka dashur ta shpëtojë atëdheun e vetë Dardaninë, që dikush sot don ti ndryshojë emrin dhe ta quaj Maqedoni, por mos haroni se edhe ky emër është Ilir. Por dihet pse, atë e dini edhe ju edhe të gjithë qytetarët e Maqedonisë edhe ata që kanë jetuar në kohën e tij edhe ne që jemi sot gjaku i tij, kurr nuk do ta harojmë porosinë për ata që nuk e kanë dashur Maqedoninë e lirë sovrane dhe të barabartë as dje as sot, si Nikolla Karevi, e disa të tjerë që kanë luftuar për kauzën bullgare. Këtë e vërtetojnë edhe fjalët e ndarjes së Pitu Gulit me elementë të luhatshëm për mbrojtjen e Provincës së Maqedonisë, Ju Nikolla mund të shkoni ku të doni, se juve u pret nëna Bullgari, e unë deri sa jamë gjallë me njerëzit e mij kurr nuk lëvizë nga vendi, se unë vendlindje tjetër nuk kam.
Nga kjo politikë shoveniste e Nikolla Karevit, disa sot po mundohen të krijojnë Maqedoninë e madhe, në kuriz të poujve shumë më të vjetër dhe që kanë derdhur gjak për pavarsinë e këtyre trojeve. Prandaj zoti Andov dhe shumë të tjerëve, sot fare nuk figuron emri i komandantit shqiptar të çetës heroike që u vra për lirinë e të gjithëve.V.Xh.).
Sot naconal-shovenizmi maqedon mundohet me propaganda fashizoide ti tregojë Botës, se shqiptarët duhet të largohen nga trojet e veta etnike, arsyeja ?. Vetëm pse kërkojnë të flasin në gjuhën e vet dhe të rruajnë kulturën vetë, që me shekuj e kanë kultivuar në këto anë stërgjyshërit tanë. 
Që fletë qartë për një politikë shovene të qarqeve sunduese sllavo-maqedonase, kundër popullatës shqiptare, që historikisht kemi qenë dhe do të mbijetojmë në këto troje, pa marr parasyshë projektet e akademisë së Shkupit, që mundohet ta kooptojë Beogradin.V.Xh.). 
Këta mundohen të marrin rolin e tutorit serb në këto anë. Por edhe një herë u porosisim mos tentoni të luani rolin e atit dhe bretkocës kur ajo shkon te ustahu ti ngjesh vetes patkojnë, që ti plotësohen ëndërrat, dhe të duket si at? se ju jeni dhe do të mbeteni për ne vetëm një bretkocë. Ju nuk keni focën e Nikolla Pashiqit dhe të Mbretërisë Serbe që ka luftuar me ne shqiptarët 90 vjetë, a ju keni luajtur rolin e shërbetorit Jernej, sot doni ta shitni veten si patron kundër shqiptarëve në tokën e tij.
Por kot e keni me luftë do të humbim të gjithë porë më shumë ju, se populli shqiptar njëherë e përgjithmonë do të çlirohet nga kjo farë shpifëse sllave, që gjatë luftës së Dytë Botërore pati deri diku sukses të na përçajë dhe ta focojë sundimin sllav në në Ballkan. Këtë e din edhe bota, dhe forcat progresive të saj. Se si jeni sjellur ju me shqiptarët gjatë periudhës 50 vjeçare komuniste. Prandaj të gjithë janë nga ne se drejtësia peshon më shumë se etiketimet që tentoni të na qitni si popull fisnik, në diplomacinë ndërkombëtare. Por kësaj radhe fitimtarë jemi ne, Jo, pse na kanë simpati por ata u besojnë fakteve dhe dokumentacionit historik. E dinë dhe e duan drejtësinë. Ata dinë fort mirë për vuajtjet vrasjet, abuzimet dhe shpërnguljet e shqiptarëve gjatë sundimit serb, që ju si ndihmës të tyre i keni ndihmuar shumë fortë. Nga Konferenca e Londrës deri më sot, kurr mbushen mbi 90 vite, vuajtje shpërngulje sakrifica, vrasje, djegëje, dhe masakrime, që edhe ju keni hyse në këto tortura dhe masakrime, Ju i keni të përlyera duart me gjak shqiptari, si shërbetorë, herë të Serbit e herë të Bullgarit, në këto anë të Shqipërisë Etnike.
Prandaj ne shqiptarët e kemi ndërgjegjen e pastër ndaj popullatës sllavo-maqedonase, se ne gjithmonë u kemi mbrojtë nga armiqtë e jashtëm. Prandaj ju sot na ktheni me pushkë, topa dhe bombardime, na quani teroristë edhe pse e dini fort mirë se ne nuk jemi të atillë, se ne luftojmë dhe kemi luftuar për të mbrojtur nderin e shtëpisë. Pra lufta e jonë është e drejtë dhe e shejtë, për barazi të plotë me pushtetmbajtësit sllavo-maqedonas, që mundohen në shekullin XXI, të asimilojnë popullin shqiptar, si popull më fisnik e i qytetëruar në mes të Ballkanit.
Por edhe një herë u apelojmë mos prekni aty ku sduhet, që trevat e banuara me shqiptarë ti shpallni si treva sllave edhe pse e dini fort mirë se përveç ushtrisë serbe në këto anë, nuk ka pasur mundësi të shkel askush tjetër. Ju e dini se sa e sa luftra kemi bërë kundër pushtuesve Osman. Ajo nuk mundi ti kolonizojë dhe turqizojë këto treva shqiptare, për këtë e dinë fort mirë edhe ideologët tuaj, nëqoftëse i lexoni dhe është për të mirën tuaj ti lexoni memoaret e Goce Dellçevit dhe Pavllovit,Se ne bullgarët nuk kemi çka të kërkojmë mbi lumin Pçinjë.
Këto memoare vlenë ti lexojnë të gjithë dhe është e patjetërsueshme nëqoftëse duan të mirren me Çështjen Shqiptare, edhe ato politikanë që nuk e dinë sa dhe deri ku i ka kufijt Shqipëria Etnike.
Është e preferueshme dhe obligim kombëtar që edhe ato politikanë shqiptarë që kanë kryer shkollat sllave në Shkup, Beograd e Zagreb, ti rrikthehen studimit të sërishëm analitik, për të forcuar tabanin kombëtar dhe të mësojnë tapinë e shtëpisë së vet, që të dinë të kërkojnë tu kthehet e vërteta e hyses që u takon, që dje dikush ua ka grabitur me forcë.V.Xh.).
Pra është nënçmuese dhe ofenduese politika ditore e shërbmit informativ dhe pushtetit ekzekutiv të sllavëve të Maqedonisë, se Shqiparët duhet të jenë lojal ndaj maqedonasve, dhe shtetit të Maqedonisë, kur dihet fort mirë se kush është këtu den-baba den.V.Xh.).
O zot hypë se të vrava zbrit se të vrava. Kjo është një politikë e sllavit i cili nuk ka fare traditë shtetërore dhe mundohet prej robit dhe shërbetorit që ka qenë deri dje, të paraqitet si patron i shqiptarit dhe në mënyrë perfide tenton të bëhet hegjemon në shtëpinë e shqiptarit edhe pse është i vetëdishëm se ato territore shqiptare të Maqedonisë as i ka blerë as i ka pushtuar, e për çudi të gjithëve!, sot po sillet si sundues apsolut , me të padrejtë morale, duke llomotitur nëpër botë se kanë halle me shqiptarët. Se shqiptarët janë për prishje të rendit dhe ndrim të kufijve në Ballkan.
Po po, Shqiptarët dhe udhëheqësit e Kombit, kërkojnë pavarësi në Kosovë, në pranverë duan ta çlirojnë Çamërinë. Dhe duan ta ndajnë Maqedoninë, po po kjo shpifje e juaja është obligim kombëtar i çdo shqiptari që e ndien veten shqiptar. Pra çdo shqiptar e ka për borxh të kontribojë për Shqipërinë ose me para ose me pushkë. Këta atdhetarë të mirfilltë që e flijojnë jetën për bashkimin e trojeve shqiptare. Prandaj më mirë një gurë për mëmëdhenë se sa një vizitë në Haxhillëk, se atje e fiton titullin Haxhi,-Turist.?. Por, kontributi për mëmëdhenë e fiton titullin Atdhetarë i Kombit, dhe mbetesh përgjithmonë i lavdëruar nga Zoti edhe nga bijtë e Kombit, duke u përmendur në historinë kombëtare.V.Xh.).
Ne si shqiptarë kurrëfar borxhi nuk i kemi popullit sllav të Maqedonisë, as që kemi luftuar për shtetin e tyre. Ne si dje ashtu edhe sot, luftojmë dhe do të luftojmë që viset e aneksuara nga pushteti serb ti kthehen Shqipërisë Etnike, pra ne jemi vetëm për një Shqipëri me kufij natyror-etnik. Nuk kërkojmë prishjen e Maqedonisë, por ne kërkojmë integrimin e Maqedonisë kah Evropa, Ne Shqiptarët e shohim veten në Evropë.
Lëvizja Kombëtare Shqiptare kurr nuk e ka pranuar ideologjinë komuniste të luftës partizane. Pasi ajo diti ta varosë me perfiditet rrugën dhe veprimin patriotik të Lëvizjes Kombëtare. Disa krerë të Lëvizjes sonë u mashtruan kurr pranuan të veprojnë së bashku me partizanët sllav, që dirigjoheshin nga Moskva e Beogradi. Balli Kombëtar e ka luftuar edhe ideologjinë e saj dhe programin e saj të luftës së përbashkët me partizanët shqiptarë, të cilët luftuan deri në Srem e Zagreb, për të ringjallë edhe më fort përsëri sundimin e egër serb mbi trojet shqiptare në Dardani, (Kosovë e Maqedoni). Prandaj themi me plotë përgjegjësi, se Balli Kombëtar ka qenë në piedestal të vijës kombëtare.V.Xh.).
Në forcimin e ideologjisë komuniste në këto troje shqiptare, Lëvizje kombëtare dhe udhëheqësit e saj të dalur nga shpirti më i shëndosh kombëtar, përjetuan egzod të paparë nga politika sllavo-komuniste. E cila diti ta lufton me perfiditet, nga vetë shqiptarët me parollën përçaj e sundo (divide et impera), duke vrarë vëllau-vëllaun. V.Xh.).
Lëvizja Kombëtare Shqiptare që ka vepruar pa ndërprerë në të gjitha trojet shqiptare, nuk duron etiketime, nuk pranon ndarje ajo kërkon disiplinë dhe vetë kontribut, që e ka borxh, çdo shqiptar, vetëm një detyrë të shejtë për Kombin, realizimin e Shqipërisë Etnike. V.Xh.). 
Pra relizimin e Platformës Programore të trasuar nga kolosët e Lidhjes e së Prizrenit më 1878, deri më sot. Pra, Lidhja Shqiptare kurr nuk ka vepruar në dëm të sllavo-maqedonasve. Prandaj dua të theksojë se këtë program duhet ta pranojë edhe Maqedonia dhe populli sllav i saj, se vetëm të bashkuar me shqiptarët, unë e shoh prosperitetin e tyre, pasi vetëm shqiptarët i kanë pranuar si popull dhe i kemi mbrojtur gjatë historisë duke i mbajtur krah për krahu, gjatë të gjitha traumave që kemi kaluar si popull fqinjë, pranë njeri tjetrit. Vetëm kështu e shoh prosperitetin dhe ardhmërinë e maqedonasve të afruar me shqiptarët.V.Xh.)
Pra Lëvizja Kombëtare Shqiptare nuk vepron të ndajë askend asnjë shtet, Por ajo lufton për çlirim e bashkim të shqiptarëve.
Por ne e kemi detyrë të shejtë të kërkojmë çlirimin e trojeve shqiptare nga sunduesit sllavo-ortodoks, në Maqedoni e Çamëri. Me këtë kërkesë do tu prishen planet të gjithëve e në veçanti kolaboristëve, që për interesa personale, kanë grabitur pushtetin e popullit dhe tentojnë të përkëmbin moralin e pastër të tyre kombëtar. E kurr dikush e lëshon mbledhjen pse flitet shqip, përarsye të shpirtngushtësisë, bile sa edhe tentojnë ta fshehin atë se janë ardhacakë në këto troje. Tërë Bota e civilizuar e din se këta ardhacakë të ardhur në Shkup, me direktivë të Kominternës pas luftës civile në Greqi 1945-1948.
Dikush nga politikanët shqiptarë po tenton të bindë udhëheqësinë sllave, se ka mundësi të shtrihet dora e pajtimit duke marrë për shembull Francën dhe Gjermaninë. Por unë them se ky shembull është i pa krahasueshëm në aspektin historik, se gjermanët dhe farncezët kanë bërë luftra në mes vedi për dominim global. Ndërsa sllavët udhëheqin luftë asimiluese me një agresion të pa parë kundër gjthçka që është kulturë shqiptare, e këtu nuk ka pajtim e prosperitet?!.V.Xh.).
Këta në emër të internacionalizmit u vendosën në kryeqitetin e Dardanisë, e sot u pengon gjuha shqipe dhe fitojnë alergji kurr e ndëgjojnë ose ua vretë veshin kurr shohin si dikush e fletë gjuhën e bukur shqipe.
Këta zotëri sllav tani më harojnë se vëllezërit komunist të Beogradit, janë më të vdekur për ne shqiptarët, ndërsa Moskva është duke hequr shpirtë. Por edhe ndihmësit e tyre, disa shqipëfolës që në emër të Internacionalizmit haronin se nga venët e tyre rjedhë gjakë shqiptari, duke e proklamuar haptazi vëllazrimin me sllavët në luftë kundër të gjitha ideve progresive kombëtare të luftës për çlirim e bashkim kombëtar. Por tani më janë duke vuajtur fortë në pleqëri nga dobësimi i zemrës, duke u bindur shpirtërisht se kanë qenë në vijë të gabuar?. Këta të kuqë, të cilët dje kërkonin çfarosjen e Ballit dhe djemve më të mirë të kombit, tani janë buzë vdekjes, duke pëshpëritur zëshëm në greminë,! duke bërë zhurmë se duan Shqipërinë Etnike.?. V.Xh.). 
Por duhet kohë për këtë kërkesë të tyre politike-Kombëtare, apo thënë shkurt, për këtë amnesti. Për gjakun e derdhur të bijve dhe bijave më të mirë të Kombit tonë. Por ky gjak i derdhur i forcave më të shëndosha për çlirim e bashkim nga ideologjia komuniste, nuk është ujë! Kurr vëllau shqiptar e vret vëllaun vetëm pse ai e arsyeton kërkesën e vetë kombëtare, se shqiptarët duhet të bashkohen, duke vazhduar luftën për bashkimin e trojeve shqiptare në Kosovë, Maqedoni, Preshevë, Çamëri dhe Mal të Zi.!.
Sot është koha dhe momenti historik, që ideologët e ideologjisë komuniste, në Tiranë, Kosovë dhe Maqedoni, forcën e aplikuar në praktikë kundër vëllaut të vetë shqiptar, të kërkojnë falje publike, Udhëheqësve të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare, dhe bijve më të mirë të Kombit tonë, që i pagëzuan tradhëtarë. Ata që flijuan jetën për çlirim e bashkim kombëtar.

Recenzionin e tekstit e bëri: dr.doc.Nehat Sadiku ekspert i mardhënieve politike ndërkombëtare dhe drejtor i Institutit për Studime politike

Muamedi a.s

Jusuf el Kardavi

Ebu Shejma

Hadithe

Dijetaret Musliman

Kuorizitete

Tema te Ndryshme

Civilizim

Gjeografi Islame